Για τη ΔΕΗ (ξανά) *

Πριν 10 ημέρες ανέβασα μια Αντιλογία με τίτλο "Γιατί θα ακριβύνει το ρεύμα" σχολιάζοντας 6 λόγους ανατίμησης που αναφέρει δημοσίευμα της Καθημερινής. 
Πάνω στο θέμα, ζήτησα την άποψη του φίλου Άγι Παπαδόπουλου, Καθηγητή στον Ενεργειακό Τομέα του Τμήματος Μηχανολόγων Μηχανικών ΑΠΘ.
Να τι είχε τη καλοσύνη να μου απαντήσει:


Αγαπητέ Θάνο,

σε σχέση με τα όσα επισημαίνεις με αφορμή το δημοσίευμα της Καθημερινής (19.12.12) για τους λόγους που οδηγούν σε κατακόρυφη αύξηση των τιμολογίων ρεύματος θα ήθελα να επισημάνω τα εξής:

"Θα βγούμε στις αγορές το 2011"

Μια αναδρομή στο παρελθόν για να μη ξεχνάμε την αξιοπιστία των παραμυθάδων που μας φορτώνουν στον σβέρκο και κάθε τόσο μοιράζουν τζάμπα "θα" στους τηλεθεατές.
Εδώ πρόκειται για τις προβλέψεις του ξεχασμένου εκλεκτού της Καθημερινής που μερικοί λοβοτομημένοι είχαν πειστεί να βλέπουν σαν Μεσσία.
Το ότι τότε που έκανε αυτές τις προβλέψεις ήταν "σύμβουλος του Πρωθυπουργού" εξηγεί τα στραβά που έγιναν αμέσως μετά.

Το μαύρο σενάριο *

Σχόλιο αναγνώστη άρθρου της Καθημερινής 28.12.2012:

Το σχέδιο εναντίον του Ελληνισμού είχε ως στόχο την υποδούλωση της Ελλάδας και τη δήμευση του Εθνικού και ιδιωτικού της πλούτου.
• Υπήρξε υποχρέωση (διαταγή;;;) του Κώστα Καραμανλή να παραιτηθεί το 2009 για να ανοίξει ο δρόμος στον υποσχόμενο πολλά στον λαό («λεφτά υπάρχουν κτλ) Παπανδρέου.
• Είχαμε στη συνέχεια εσκεμμένη καταστροφή από τον Παπανδρέου της δανειοληπτικής ικανότητας της Ελλάδας.

Υποταγή *

Άρθρο του Δημήτρη Δανίκα στο Βήμα 28.12.2012:


Τίποτα δεν άλλαξε. Επί της ουσίας εννοώ. Παράδειγμα η φοροδιαφυγή. Απροσμέτρητη και ασύλληπτη όπως πριν. Παράδειγμα οι λίστες. Ακόμα τις ψάχνουν. Ακόμα τις μελετούν. Ακόμα τις ερευνούν. Ακόμα τις λοξοκοιτούν. Παράδειγμα η αξιοκρατία.

 Όπως με τα αφεντικά των ΔΟΥ. Όπου αντί οι κυβερνώντες να ακολουθήσουν τις νόμιμες διαδικασίες και να τοποθετήσουν τους καλύτερους, έκαναν ακριβώς το αντίθετο. Όπως στο παρελθόν. Μοίρασαν τα ιμάτια ανάλογα με το εκλογικά ποσοστά των τριών κυβερνητικών κομμάτων. Η μερίδα του λέοντος στη ΝΔ, ο Βενιζέλος τα υπόλοιπα και ο κυρ Φώτης τα υπόλοιπα από τα υπόλοιπα. Περίφημα

Παράδειγμα η πολυνομία. Παράδειγμα η ατελείωτη γραφειοκρατία. Παράδειγμα το άνοιγμα των επαγγελμάτων. Μερικά ημίκλειστα, τα περισσότερα θεόκλειστα. Η αλλαγή με την γνωστή συνταγή. Ξαφρίζω τα πορτοφόλια των σκληρά εργαζόμενων πολιτών. Αυξάνω άμεσους και έμμεσους φόρους και πυροβολώ την χαριστική βολή στις συντάξεις. Αυτά έγιναν. Όλα τ άλλα, τα μεταρρυθμιστικά και ευρωπαϊκά μια άλλη φορά!

Οι κακές συνέπειες του ανταγωνισμού *

Ανάρτηση του Ν. P. στο blog e-cynical 26.5.2011:


Με αφορμή την πρόσφατη ανάρτηση της Cynical «Τα δώρα των ιδιωτικοποιήσεων» (23/5/2011), ήθελα να πω συμπληρωματικά μερικά πράγματα:

Το θεωρητικό μέρος. Οι φοιτητές στις οικονομικές σχολές μαθαίνουν ότι οι αγορές διατάσσονται ως εξής: Η κοινωνικά ωφελιμότερη αγορά είναι ο ελεύθερος ανταγωνισμός: Παράγονται οι μεγαλύτερες ποσότητες κάποιου αγαθού ή υπηρεσίας και διατίθενται στη χαμηλότερη τιμή ανά μονάδα. Η δυσμενέστερη αγορά είναι το μονοπώλιο: παράγονται οι μικρότερες ποσότητες κάποιου αγαθού ή υπηρεσίας και διατίθενται στην υψηλότερη τιμή ανά μονάδα. Το ολιγοπώλιο είναι και από τις δύο απόψεις, (ποσότητα – τιμή), κάπου στη μέση. Αν μάλιστα υπάρχει συνεννόηση μεταξύ των ανταγωνιστών μιλάμε για καρτέλ και σχεδόν εξομοιώνεται με μονοπώλιο, ενώ αν δεν υπάρχει καμία συνεννόηση φτάνουμε περίπου στον ελεύθερο ανταγωνισμό. Άρα, με βάση τα παραπάνω, ο καθένας νομιμοποιείται να βγαίνει και να λέει ότι μας συμφέρει ο ανταγωνισμός. ΟΜΩΣ ΠΡΟΣΟΧΗ!, (αυτό δεν λέγεται στους φοιτητές), η βασική υπόθεση για να φτάσουμε στα πιο πάνω συμπεράσματα, είναι ότι ο κάθε παραγωγός μεγιστοποιεί τα κέρδη του. Αν ένα μονοπώλιο δεν στοχεύει σε μεγιστοποίηση των κερδών του, και τέτοιο είναι ένα κρατικό μονοπώλιο, μια επιχείρηση κοινής ωφέλειας, κλπ, δεν μπορούμε με κανέναν τρόπο να φτάσουμε στα πιο πάνω συμπεράσματα. Ίσα – ίσα, επειδή ένα μονοπώλιο έχει οικονομίες κλίμακας που δεν μπορούν να τις φτάσουν 2 – 3 ανταγωνιστές που μοιράζονται την αγορά, τότε ένα τέτοιο μη – κερδοσκοπικό μονοπώλιο είναι η βέλτιστη κοινωνικά λύση. Από εδώ και πέρα μπορούν να επιστρατευτούν άλλου τύπου επιχειρήματα εναντίον ενός κρατικού μονοπωλίου σχετικά με γραφειοκρατία, έλλειψη κινήτρων κλπ, αλλά πάντως να ξεκαθαρίσουμε ότι τα συμπεράσματα της θεωρητικής ανάλυσης των αγορών καταρρέουν

Ο σαδιστής, ο παράφρων και ο ψυχασθενής *

Του Γιάννη Ιωάννου

Από το blog Cynical, 6.12.2012:


Δεν σβήστηκε από τη μνήμη μου, παρά τα χρόνια που πέρασαν, μια σκηνή από ταινία ασπρόμαυρη, που δεν θυμάμαι καν τ’ όνομά της κι ούτε τίποτα άλλο απ’ αυτήν, παρά μονάχα το τρομαγμένο πρόσωπο κάποιου μέσα σ’ ένα δωμάτιο κελί, οι σιδερένιοι τοίχοι του οποίου αργά αλλά σταθερά μετακινούνταν ο ένας απέναντι στον άλλον, με στόχο να τον συνθλίψουν. Αν ήταν να συγκρίνω τεχνικές και τεχνάσματα βασανισμού ανθρώπων στη διάρκεια των αιώνων, αυτό θα το τοποθετούσα στα 10 καλύτερα. Άλλο να σε παίρνει ο χάρος με μιάς κι άλλο να σε πλησιάζει βήμα-βήμα και κατά μέτωπο.

Μετά, στην ίδια ταινία ή μπορεί κι αλλού, ήταν εκείνος ο τύπος που τού ‘χαν κλειδώσει στο πρόσωπο μια σιδερένια μάσκα, κι απ’ ότι θυμάμαι, δεν θα ‘ταν μακριά η στιγμή που τα γένια καθώς θα μεγάλωναν πυκνά, θα τον τύλιγαν και θα τον έπνιγαν. Μπορεί να ξέχασα πολλά από την υπόθεση, αλλά η γεύση του τρόμου, κάπως ξεθυμασμένη είν’ αλήθεια από τον καιρό, δεν μ’ εγκατέλειψε. Φωλιασμένη κάπου και σε ύπνωση, ήταν η ώρα της φαίνεται να ξαναζωντανέψει.

Τα μαγικά οικονομικά των Δαναΐδων

Παραλλαγή του πίνακα 'Δαναΐδες' του John William Waterhouse, από εδώ.

Σύμφωνα με τον επίσημο κρατικό προϋπολογισμό, το δημόσιο χρέος ήταν 261 δισ. το 2008.
Στο διάστημα 2009-11 πληρώσαμε 119 δισ. σε "δαπάνες εξυπηρέτησης χρέους".
Ωστόσο το χρέος, αντί να μειωθεί κατά 119 ή έστω κατά 9 δισ., αυξήθηκε κατά 95 φτάνοντας τα 356 δισ. το 2011. Με άλλα λόγια, μέσα σε 3 χρόνια χρεωθήκαμε 119 + 95 = 214 δισ.

Αν το δούμε σε ποσοστά, μέσα σε 3 χρόνια πληρώσαμε σχεδόν το μισό (46%) όσων χρωστούσαμε το 2008, όμως όχι μόνο δεν μειώθηκε το χρέος αλλά αντίθετα αυξήθηκε κατά 36%.
Σαν να λέμε, όσο οι Δαναΐδες ρίχνουν νερό στο πιθάρι, τόσο μεγαλώνουν οι τρύπες του!

Δηλώνω αδαής προς τις οικονομολογικές ταχυδακτυλουργίες.
Αλλά νομίζω ότι εδώ η αριθμητική είναι ξεκάθαρη.
Το ίδιο είναι και η διαπίστωση: Όσο περισσότερα πληρώνουμε, τόσο περισσότερα χρωστάμε!
Μήπως κάποιος γνώστης μπορεί να δώσει μια εξήγηση?


_______________________________________________

Ο πίνακας δείχνει τις ετήσιες δαπάνες για τοκοχρεολύσια και το ύψος του χρέους σε δισ., με βάση στοιχεία από τους επίσημους κρατικούς προϋπολογισμούς.

	Τοκοχρεολύσια	Χρέος
	[1]	[2]
2008		261
2009	41	300
2010	33	330
2011	45	356
Πληρωμές:	119
Άνοδος	χρέους:	95

Πού πήγαν τα λεφτά για τα δάση; *

Μια 'μικρή' είδηση από τη Καθημερινή 21.12.2012:


Πού πήγαν τα λεφτά για τα δάση;
Η δικογραφία για τη σύννομη ή μη διάθεση των 102 εκατ. ευρώ έχει «κολλήσει» από το 2010
Του Γιάννη Ελαφρού 

Χωρούν 102 εκατομμύρια ευρώ σε ένα συρτάρι της Βουλής; Χωρούν τα δάση της χώρας σε ένα σκονισμένο ντουλάπι του Κοινοβουλίου; Είναι άραγε πολυτέλεια η γνώση για το τι απέγιναν 102 εκατομμύρια ευρώ, που προορίζονταν για την προστασία των δασών και κατέληξαν αλλού; Δεν μας ενδιαφέρει η αναζήτηση -εάν υπάρχουν- των ευθυνών των αρμόδιων υπουργών; Δεν γνωρίζουμε πώς απαντούν στα ερωτήματα αυτά όσοι διετέλεσαν πρόεδροι της Βουλής ή απλοί βουλευτές τα τελευταία δύο (δραματικά είναι αλήθεια) χρόνια. Το σίγουρο είναι πως από τις 17 Δεκεμβρίου 2010, όταν διαβιβάστηκε στη Βουλή σχετικό έγγραφο της Εισαγγελίας του Αρείου Πάγου για τη διερεύνηση της υπόθεσης της μη σύννομης διάθεσης των κονδυλίων του Ειδικού Φορέα Δασών, δεν έχει γίνει τίποτε!

Χύμα *

Ερωτήματα και προτροπές από το blog Καρτέσιος 8.12.2012:

ΔΕ ΓΑΜΙΕΣΑΙ ΡΕ ΚΡΑΤΟΣ!

Δηλαδή πόσο έξυπνοι είναι οι μηχανισμοί σου, ρε Κράτος, που θέλουν να με βάλουν να πλακωθώ με τους φαρμακοποιούς επειδή μου ζητάνε να πληρώσω τα φάρμακά μου; Πλήρωσα ποτέ ασφαλιστικές εισφορές στο φαρμακοποιό; Τίποτα δε μου χρωστάει εκείνος. Εσύ μου τα χρωστάς, Κράτος απατεώνα.

Πόσο έξυπνο είσαι, ρε Κράτος, που βάζεις τους μηχανισμούς σου να με πείσουν ότι «Κράτος είμαστε όλοι»; Εγώ είμαι πολίτης. Εσύ έχεις υποχρέωση να με υπηρετείς. Εγώ σε πληρώνω χρόνια ολόκληρα. Κι εσύ με κλέβεις χρόνια ολόκληρα. Αν είναι να μπει κάποιος φυλακή επειδή χρωστάει στον άλλον, είσαι εσύ κι όχι εγώ. Δεν είσαι ανώνυμο κράτος. Έχεις το πρόσωπο του κάθε κόμματος που υποσχέθηκε να με υπηρετεί και το ονοματεπώνυμο του κάθε πρωθυπουργού.

Τιτανικός και Μπάουντι *

Ένα άρθρο του Άγι Μ. Παπαδόπουλου, Καθηγητή Πολυτεχνικής Σχολής ΑΠΘ, στον Αγγελιοφόρο 3.11.2012:


Η ανταρσία του «Τιτανικού» και το ναυάγιο του Μπάουντι

Το καράβι έχει πάψει από καιρό να κινείται και το αμπάρι πλημμυρίζει γρηγορότερα απ’ ό,τι οι αντλίες διώχνουν τα νερά. Αυτό, όμως, δεν απασχολεί τους αξιωματικούς του πλοίου. Ο καπετάνιος δήλωσε ότι χάραξε πορεία και θα την κρατήσει ό,τι κι αν συμβεί, μια που αυτός έχει την ευθύνη του πλοίου κι έχει και την Παναγία μαζί του.

Ο αρχιθαλαμηπόλος κι ο πρώτος μηχανικός διαπληκτίζονται και προσπαθούν να πείσουν τους θαλαμηπόλους και τους μηχανικούς να κάνουν το καθήκον τους, αντί να κρυφοκοιτούν τις σωσίβιες λέμβους. Πάντως, όλοι μαζί προσπαθούν να καθησυχάσουν τους επιβάτες ότι το καράβι είναι ασφαλές. Ο νεαρός ύπαρχος προσπαθεί να πείσει τους επιβάτες ότι ήρθε η ώρα να αναλάβει τη διοίκηση του πλοίου, με μια ομάδα αξιωματικών, υπαξιωματικών και ναυτών, αλλά μες στην ομάδα υπάρχουν διαφωνίες για το αν θα πρέπει να περιμένουν την αλλαγή βάρδιας.

Ο νέος κόσμος των σφουγγοκωλάριων *

Για την πλέμπα που πήραν τα μυαλά της αέρα, έφτασε η ώρα να μάθει την αλήθεια και να επιστρέψει στο μαντρί της! Ο εκλεκτός δημοσιογράφος Κώστας Ιορδανίδης, στο άρθρο του στη Καθημερινή 20.12.2012 διαλύει τους ξεφτισμένους μύθους περί ισότητας, δημοκρατίας κ.λπ. κ.λπ. που μας οδήγησαν σε ανεπίτρεπτη αυθάδεια προς τους εξοχότατους άρχοντές μας. Δηλώνει ξεκάθαρα ότι τέλειωσαν οι ψευδαισθήσεις και καλεί το υπηρετικό προσωπικό να επιστρέψει στις θέσεις που του αρμόζουν -αρκετά παίξαμε τους φιλελεύθερους και "δεν πρόκειται να υπάρξει επιστροφή στην προτεραία κατάσταση πραγμάτων". 

Απολαύστε την άποψη των Καθημερινών σφουγγοκωλάριων που νοσταλγούν τον κόσμο του Μπατίστα και των Ντυβαλιέ -και μας το πετάνε χωρίς προσχήματα πλέον:



Ο νέος κόσμος

Η εκταμίευση του νέου δανείου δημιούργησε αισιοδοξία. Η μετάθεση των νέων περικοπών, που βάσει του προγράμματος λιτότητος έπρεπε να επιβληθούν ήδη σε μισθωτούς του Δημοσίου και σε συνταξιούχους, δημιουργεί μία ψευδαίσθηση ευημερίας για την περίοδο των εορτών. Εχει η κυβέρνηση λόγους κοινωνικούς να ενθαρρύνει τη φυγή από μία σκληρότατη πραγματικότητα. Η αναβάθμιση της ελληνικής οικονομίας κατά έξι βαθμίδες από τον οίκο Standard & Poor’s προσέδωσε «αντικειμενική» διάσταση στις εκτιμήσεις των κυβερνητικών παραγόντων.

Φτωχοί και Πλούσιοι *

Μια παράγραφος από το άρθρο "Φ = Π επί {(100-x)/x} ή Φτωχοί και Πλούσιοι" του Κωνσταντίνου Πουλή στο The Press Project 13.12.2012:

Μ' όλη την πολυπλοκότητα της κατάστασης όμως, θαρρώ πως μπορούμε να αναγνωρίσουμε έναν πολιτικό πυρήνα κατανοητό: η κυβέρνηση θα χρειαστεί να βρει λεφτά, και τα λεφτά ή που θα τα πάρει από τους πλούσιους ή που θα τα πάρει από τους φτωχούς.
Δηλαδή το πολιτικό δίλημμα είναι αν τα χρήματα που λείπουν θα βρεθούν από τη γιαγιά που πρέπει να διαλέξει αν θα αγοράσει φάρμακα ή φαγητό, γιατί δεν φτάνουν και για τα δύο, ή από κάποιον που του περισσεύουν.
Η αφρισμένη παρλάτα Βενιζέλου για τη λίστα Λαγκάρντ στο MEGA έδειξε ότι η πολιτική μας τάξη δεν είναι διατεθειμένη να ζητήσει τίποτα από τους χρηματοδότες της.
Αυτό που συμβόλισε εκείνη η τόσο κωμικοτραγική στιγμή του δημόσιου βίου μας είναι ότι οι ίδιοι που μας κουνάνε το δάχτυλο να σοβαρευτούμε, κάνουν τα κορόιδα όταν πρόκειται για τα αφεντικά τους.
Η λίστα Λαγκάρντ συμβόλισε κάτι σαν τους φόρους των εφοπλιστών, σαν τις άδειες των καναλιών, σαν τα χαράτσια που πληρώνουν οι μεγαλοεπιχειρηματίες: μία υπενθύμιση της αδικίας.
Η σοβαρότητα που μας ζητούν είναι τράβηγμα του αυτιού για τους αδύναμους, για τους ισχυρούς έχει μεγάλη πλάκα το θέμα, κάπου θα μαζεύονται και θα ξεκαρδίζονται στα γέλια.

Γιατί θα ακριβύνει το ρεύμα

Διάβασα στη Καθημερινή 19.12.2012 ένα άρθρο με τίτλο "Εξι λόγοι που οδηγούν σε κατακόρυφη αύξηση τα τιμολόγια ρεύματος" που επιχειρεί να δικαιολογήσει την επικείμενη άνοδο της τιμής του ρεύματος. Το υπογράφει η Xρύσα Λιάγγου που μοιάζει να είναι εκπρόσωπος τύπου της ΔΕΗ ή των επίδοξων αγοραστών της, οι οποίοι μας βλέπουν φυσικά σαν πρόβατα για άρμεγμα -κατά προτίμηση εκούσιο για λόγους κοσμιότητας αλλά και δημόσιας τάξης. Διαβάζοντας εντυπωσιάστηκα από τα επιχειρήματα της καλής δημοσιογράφου, γι' αυτό μεταφέρω εδώ ορισμένες σκέψεις μου πάνω στους "εξι λόγους" που παραθέτει το άρθρο [μαζί με ορισμένα σχόλιά μου με μπλε χρώμα]:

Ευρώ και μεγάλες ιδέες [2002] *

Ευρώ και μεγάλες ιδέες
Στόχος η οικονομική σταθερότητα με τη συμμετοχή στην ΟΝΕ

Ένα διορατικό άρθρο του Παναγιώτη Ήφαιστου που δημοσιεύτηκε πριν 13 χρόνια στα Νέα 22.1.2002:


Σύμφωνα με τις διακηρύξεις όλων σχεδόν των πολιτικών ηγετών της Ευρώπης, η συμμετοχή στην ΟΝΕ έχει ως κύριους σκοπούς το ισχυρό κράτος, την οικονομική - νομισματική σταθερότητα, τη βελτίωση της οικονομικής και θεσμικής ανταγωνιστικότητας των κρατών - μελών, την ενίσχυση των εθνικών εξωτερικών πολιτικών απέναντι σε αντιπάλους και την εμπέδωση της καθεστωτικής σταθερότητας. Όντως, πρόκειται για μια ορθολογική και ρεαλιστική οριοθέτηση των σκοπών της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.

Πιο συγκεκριμένα, υπό συνθήκες διακρατικής ισοτιμίας και στο πλαίσιο μιας αμοιβαίας επωφελούς, εμποροοικονομικής συνεργασίας, τα κυρίαρχα έθνη - κράτη της Ε.Ε. δημιούργησαν κοινούς θεσμούς και άλλες ρυθμίσεις που εξυπηρετούν τα εθνικά τους συμφέροντα. Ποιος θα μπορούσε να αμφισβητήσει σοβαρά το γεγονός πως η εμπορική, νομισματική και θεσμική συνεργασία των τελευταίων δεκαετιών συμβάλλει στη διακρατική σταθερότητα της ευρωπαϊκής ηπείρου ή πως ενισχύει τα έθνη - κράτη που συμμετέχουν! Όμως, είναι άλλο πράγμα η διακρατική σταθερότητα απόρροια των κοινών επιτευγμάτων στους ωφελιμιστικούς τομείς και άλλο πράγμα η κοινωνικοπολιτική ένωση των λαών, η εξομοίωση των ηθικοκανονιστικών τους δομών και η ανατροπή των κεκτημένων του εθνικού - κρατικού γίγνεσθαι. Όποιος πολιτικός ηγέτης ή στοχαστής δεν κατανοεί αυτή τη διαφορά, κινείται σε ολισθηρό έδαφος: Τα ωφελιμιστικά συμφέροντα, όταν δεν συνοδεύονται από ισχυρές ηθικοκανονιστικές παραδοχές και όταν δεν θεμελιώνονται σε ισχυρούς κοινωνικούς ελέγχους και εξισορροπήσεις εύκολα μπορούν να γίνουν «θρύψαλα».

"Εγώ" και "εμείς" *

Ένα άρθρο του Χρήστου Γιανναρά στη Καθημερινή 16.12.2012 που βρίσκω εξαιρετικά ενδιαφέρον: 


O χαμένος πολιτισμός του «δημοσίου συμφέροντος»

Στο δεύτερο μισό του 20ού αιώνα υπήρξε μια έκρηξη ενδιαφέροντος, ερευνητών και κοινού, για τις ιστορικές καταβολές της σημερινής Eυρώπης. Aφορμή πρέπει να ήταν οι προσπάθειες της ευρωπαϊκής ενοποίησης: Tο όραμα να οικοδομηθεί μια Eυρώπη ενωμένη, ύστερα από τόσους αιώνες πολυαίμακτων συρράξεων και με νωπή τη φρίκη δύο ενδοευρωπαϊκών πολέμων που έγιναν παγκόσμιοι βυθίζοντας την ανθρωπότητα σε απερίγραπτη θηριωδία.

Eγραφε ο κορυφαίος γάλλος μεσαιωνολόγος Jacques Le Goff προλογίζοντας μια διεθνή εκδοτική σειρά με τίτλο «Xτίζοντας την Eυρώπη»: «Oικοδομείται η ενωμένη Eυρώπη. Eίναι μια μεγάλη ελπίδα. Δεν θα πραγματωθεί το όραμα, αν αγνοήσουμε την Iστορία. Mια Eυρώπη χωρίς την ιστορία της θα ήταν ορφανή και δυστυχισμένη. Γιατί το σήμερα έρχεται από το χθες και το αύριο βγαίνει από το παρελθόν. Eνα παρελθόν που δεν πρέπει να παραλύει το παρόν, αλλά να το βοηθάει να είναι διαφορετικό, με πιστότητα στις καταβολές του, και καινούργιο, επειδή σαρκώνει την πρόοδο».

Οι δούλοι ζουν ανάμεσά μας

Οι δούλοι ζουν ανάμεσά μας, γνωρίζουν γραφή, και ενίοτε γράφουν και σχόλια στις εφημερίδες. Ένα παράδειγμα από τη Καθημερινή 12.12.2012:

Καλύτερα να εξευτελίζομαι παρά να απολύομαι.
Σχολίασε ο/η κώστας | 14:53:10, Δεκέμβριος 12th, 2012

H αμετανοησία είναι αυτοχειρία *

Εκρηκτικό άρθρο του Χρήστου Γιανναρά στη Καθημερινή 9.12.2012:

Kάθε μέρα που περνάει, κάθε ώρα, ο κίνδυνος του χάους μεγαλώνει. Πριν από τρία χρόνια οι δυνατότητες να αντιμετωπιστούν αποτελεσματικά τα εγκλήματα της κομματοκρατίας ήταν πολλές και άμεσα διαχειρίσιμες, πριν από δύο χρόνια αρκετές, πριν από ένα χρόνο ελάχιστες αλλά υπαρκτές. Σήμερα στον ορίζοντα δεν υπάρχει σημάδι ελπίδας.

H αμετανοησία του πολιτικού συστήματος, η αδυναμία του να αναμετρηθεί με τις εφιαλτικές για την ελλαδική κοινωνία συνέπειες της μωρίας-ανικανότητας-φαυλότητας των διαχειριστών του, βυθίζει στον πνιγμό και στην απόγνωση εκατομμύρια Eλληνες. Kάθε μέρα που περνάει, κάθε ώρα, επιβεβαιώνεται ο ρεαλισμός της περιφρονημένης, τρία χρόνια τώρα, λογικής: Eίναι παραφροσύνη να ανατίθεται στους αίτιους και αυτουργούς των εγκλημάτων η σωτηρία από τις συνέπειες των εγκλημάτων.

Υπάρχο *

Από το blog Ελληνάκι 9.12.2012:

Σε ένα νησί των «ασήμαντων» Κυκλάδων υπάρχει ένας μικρός κολπίσκος στον οποίο καταλήγει ένας χωματόδρομος. Ο κολπίσκος δημιουργεί μία ωραία βοτσαλωτή παραλία η οποία ακόμα και τον Αύγουστο δεν έχει μεγάλη κίνηση αφού όλες οι υπόλοιπες παραλίες του νησιού έχουν ωραίες αμμουδιές και άνετες ασφαλτοστρωμένες προσβάσεις. Στη μέση της απρόσιτης βοτσαλωτής παραλίας υπάρχει κάτι σαν παράγκα με μία γεννήτρια, μία υποτυπώδη κουζίνα, ένα ψυγείο, μία όμορφη κατάφυτη πέργολα και μερικά χειροποίητα τραπεζοκαθίσματα από κάτω της. Υπάρχει και μία ξύλινη ταμπέλα που γράφει «ΥΠΑΡΧΟ». Έτσι ακριβώς. Κεφαλαία και με «ο» στο τέλος.

Η παράγκα έχει και ιδιοκτήτη. Τον «Υπάρχω» - κατά το εξαρχειώτικο παρατσουκλιολόγιο. Ο «Υπάρχω» παράτησε τη γκαρσονιέρα στα Εξάρχεια κάπου εκεί τέλη ’80 αρχές ’90 και πήγε και εγκαταστάθηκε στην βοτσαλωτή παραλία του. Έχτισε αυτή την παράγκα, την μετέτρεψε σε κάτι σαν ταβέρνα και αν βρεθεί κανένα πεινασμένο, ρακένδυτο, φρίκουλο στα τραπεζάκια του μπορεί και να του κεράσει ολόκληρο το γεύμα. Το χειμώνα βοηθάει τους ντόπιους στο ψάρεμα για να βγάζει ένα μεροκάματο, και αφήνει κάτι στην άκρη για να μπορέσει να ψωνίζει προμήθειες για το καλοκαίρι που λειτουργεί την «ταβέρνα» του.

Η εξήγηση του Δημοσίου Χρέους *

Η εξήγηση του Δημοσίου Χρέους σε λίγα λεπτά [γαλλικό με ελληνικούς υπότιτλους].

Ο μύθος των off shore *

Του Γιάννη Ιωάννου

Άρθρο του Νίκου Μπογιόπουλου στον Ριζοσπάστη 17.11.2012:

Εταιρείες «off shore»: Ζουν το μύθο τους στην Ελλάδα!

Το θέμα αποκαλύφθηκε την περασμένη βδομάδα. Αλλά, περιέργως πως (ή μήπως καθόλου περιέργως...) «χάθηκε».
Ας το υπενθυμίσουμε:
Οι αλλοδαπές εταιρείες που βρίσκονται στην Ελλάδα, οι λεγόμενες «οφ σορ», σύμφωνα με το έγγραφο που παρουσίασε ο υφυπουργός Οικονομικών Γ. Μαυραγάνης την περασμένη βδομάδα, ανέρχονται στις 21.065. Από αυτές οι 16.580 είναι ενεργές.
Σύμφωνα με το έγγραφο, τα στοιχεία που προκύπτουν για τις «οφ σορ» εταιρείες όσον αφορά στις δηλώσεις Ειδικού Φόρου επί των Ακινήτων, είναι τα εξής:
Το 2003 υποβλήθηκαν 383 δηλώσεις και ο φόρος ανήλθε σε 4,8 δισ. ευρώ.
Το 2004: δηλώσεις 411 - φόρος 3,6 δισ. ευρώ.
Το 2005: δηλώσεις 352 - φόρος 3 δισ. ευρώ.
Το 2006: δηλώσεις 311 - φόρος 3,1 δισ. ευρώ.
Το 2007: δηλώσεις 275 - φόρος 2,8 δισ. ευρώ.
Το 2008: δηλώσεις 239 - φόρος 3,4 δισ. ευρώ.
Το 2009: δηλώσεις 201 - φόρος 3,4 δισ. ευρώ.
Το 2010: δηλώσεις 1177 - φόρος 3,4 δισ. ευρώ.
Το 2011: δηλώσεις 998 - φόρος 0,9 δισ. ευρώ
Το 2012: δηλώσεις 965 - φόρος 0,3 δισ. ευρώ.

Χρυσή αριθμητική *

Μέθοδος γνωστή από παλιά:
Δίνεις χάντρες και καθρεφτάκια στους ιθαγενείς και παίρνεις το χρυσάφι τους.
Αν πουν "μα..." τότε τους πληρώνεις με ξίφη και κανόνια.
Δοκιμασμένα πράγματα, όχι θεωρίες...

Από το blog Γαλαξιάρχης 14.9.2012:

Σύμφωνα με το πιστοποιητικό* του ορκωτού ελεγκτή, η μεταβίβαση των μεταλλείων Χαλκιδικής κόστισε:

11.000.000 ευρώ

Με αυτό το ποσόν, μεταξύ άλλων, παραχωρήθηκαν:

• 310 κατοικίες στο Στρατώνι
• 40.000 τ.μ. βιομηχανικών κτιρίων
• 317.000 στρέμματα για μεταλλευτική χρήση
• 22 δισ. ευρώ βεβαιωμένος μεταλλευτικός πλούτος

Με μία απλή πράξη διαίρεσης προκύπτει ότι η Hellas Gold (τότε):

• Αν αποκτούσε μόνο της κατοικίες στο Στρατώνι, θα πλήρωνε 35.484 ευρώ για κάθε μία
• Αν αποκτούσε μόνο τα βιομηχανικά κτίρια, θα πλήρωνε 275 ευρώ το τ.μ.
• Αν αποκτούσε μόνο τα 317.000 στρέμματα δάσους, θα πλήρωνε 34,7 ευρώ το στρέμμα
• Αν αποκτούσε μόνο το κοίτασμα, θα πλήρωνε 0,0005 ευρώ (!) για κάθε ευρώ μεταλλεύματος.

Σημείωση: η εταιρεία επιδοτήθηκε αργότερα από το Δημόσιο με μεγαλύτερο ποσό από εκείνο της αγοράς. Αλλά αυτό είναι μία άλλη ιστορία…


* αρχείο Power Point με πολλά αποκαλυπτικά επίσημα στοιχεία [ΘΝΣ]

Ελληνοκεντρισμός

του Γιάννη Ιωάννου

Σχόλιο στο άρθρο "Μετά το Ναυαρίνο" του Νίκου Γ. Ξυδάκη στη Καθημερινή 24.11.2012:

Ο ελληνοκεντρισμός δεν είναι μια υπερβολή των εθνικιστών μόνο.
Φαίνεται ότι επηρεάζει και την οπτική πολλών που επιχειρούν να ερμηνεύσουν τα αίτια και τη θεραπεία της κρίσης της χώρας μας, περιοριζόμενοι μόνο στα δικά μας και ξεχνώντας εντελώς ότι βρίσκονται κι άλλοι στην ίδια θέση.
Έτσι ακούμε διαρκώς ότι οι ένοχοι είναι τάχα οι συνδικαλιστές, οι δημόσιοι υπάλληλοι, τα κλειστά επαγγέλματα, οι ΔΕΚΟ.

Αλλά δεν έχουμε μόνο εμείς το προνόμιο της κρίσης, το έχουν ταυτόχρονα και άλλες ευρωπαϊκές χώρες, από την Ισλανδία ως τη Κύπρο, οι οποίες βέβαια δεν επηρεάζονται από τον Φωτόπουλο, τον Τσίπρα ή το ΠΑΜΕ.
Όσο αρνούμαστε να δούμε τη διεθνή έκταση της κρίσης, τόσο θα κοροϊδευόμαστε με ανόητες ελληνοκεντρικές ερμηνείες της.

Ναι, είμαστε ένα αξιοθρήνητο κράτος και μια εγκεφαλικά παχύσαρκη κοινωνία.
Όμως δεν ήταν αυτό η αιτία του προβλήματός μας, ήταν μόνο ο λόγος που γίναμε ένας από τους πρώτους -εύκολους- στόχους στο κουρσάρικο ρεσάλτο μιας άπληστης ολιγαρχίας.
Αυτής που επιχειρεί να κατακτήσει την αποσβολωμένη Ευρώπη με ένα -καινοφανές όσο και προσχεδιασμένο- οικονομικό blitzkrieg τύπου 'banks instead of tanks'.

Επικίνδυνη αποτυχία *

του Γιάννη Ιωάννου

Σχόλιο αναγνώστη στο άρθρο "Επικίνδυνη αποτυχία" της Καθημερινής 22.11.12:

Στα μάτια του απλού κόσμου που υποφέρει η Ευρωπαική Ένωση έχει πεθάνει! Είναι ώρα να αναστήσουμε τη χώρα μας με τις δικές μας δυνάμεις!

Σχολίασε ο/η Kostas | 16:57:59, Νοέμβριος 22nd, 2012

Ιδιωτικοποιήσεων μυθολογία *

Ένα άρθρο του Γιώργου Ελ. Χατζιδάκη από το blog Πλάγια Σκέψη 3.7.2011:


Ιδιωτικοποιήσεων μυθολογία 
ή Πώς οι ιδιωτικοποιήσεις δε φέρνουν την άνοιξη


Γαλουχήθηκα με τις αρχές του πλέον άκρατου νεοφιλελευθερισμού των «χρυσών» δεκαετιών 1980-1990. Τότε που ινδάλματά μας ήταν ο Μάικλ Μίλκεν, ο Λη Αϊκόκα κλπ. Τότε που πιστεύαμε ότι η σκληρή και έξυπνη δουλειά οδηγεί νομοτελειακά στον πλουτισμό, στην καταξίωση και στην ευτυχία.

Θυμάμαι ακόμη με τι αποτροπιασμό αντιμετώπισα τους συγγενείς μου που με προέτρεπαν να προσληφθώ στην, τότε κραταιά, ΔΕΗ. Με πατέρα στέλεχός της (και με σημαντική, ουσιαστική συνδικαλιστική δράση) και μητέρα που είχε πεθάνει εργαζόμενη στη ΔΕΗ, οι πιθανότητες πρόσληψής μου έτειναν στο 100...

Και να που τώρα, μετά από 23 χρόνια ευδόκιμου βίου στον ιδιωτικό τομέα, έχω ανακρούσει πρύμνα. Όχι γιατί αποφάσισα να εργαστώ στο Δημόσιο (είναι μάλλον αργά πια γι’ αυτό), όσο γιατί όσα είδα στον Ιδιωτικό τομέα δεν με πείθουν σε καμμία περίπτωση για την ικανότητά του να λειτουργήσει στο επίπεδο των αναγκών υποδομής της οικονομίας. Ας δούμε λοιπόν κάποιους από τους δημοφιλέστερους μύθους:

"Επενδυτές" & "μεταρρυθμίσεις"

Σχόλιο στο άρθρο "Γαλλία: Ο Economist προειδοποίησε, ο Moody’s εκτέλεσε" του TVXS 20.11.2012:

Τελικά η εικόνα γίνεται όλο και πιο καθαρή:
Για να εμπνέει μια χώρα εμπιστοσύνη στους αόρατους και πανίσχυρους "επενδυτές" πρέπει να βάλει χαλινάρι στους πληβείους της.

Αυτό το χαλινάρι βαφτίστηκε για λόγους ευπρέπειας "μεταρρυθμίσεις", δηλαδή κατεδάφιση ενός είδους κοινωνικής οικονομίας που έφερε την ευημερία στους Ευρωπαίους επί δεκαετίες, αλλά ξαφνικά κάποιοι φωστήρες μας λένε ότι δεν δουλεύει.

Το μέλλον εξαρτάται από τον βαθμό αποβλάκωσης της πλέμπας που θα καθορίσει σε τι βαθμό θα περάσουν τα παραμύθια των αχόρταγων.

Σκέψεις του Χρόνη Μίσσιου *

Συνέντευξη του Χρόνη Μίσσιου στο TVXS:

Η κρίση που περνάμε, είναι πολυεπίπεδη, δεν είναι μονάχα οικονομική. Oυσιαστικά είναι κρίση αξιών και χρεοκοπίας του λογοκρατούμενου και τεχνοκρατικού πολιτισμού μας. Τους κινδύνους για την οικολογική κρίση, πια, του πλανήτη, δεν τους αμφισβητεί κανείς, και όλο και περισσότεροι άνθρωποι συνειδητοποιούν την ανάγκη να στρατευτούν σε τέτοιου είδους προσπάθειες για να σώσουν ή να βελτιώσουν το περιβάλλον. Αυτό, όμως, είναι το ένα μέρος: Ο περιβαλλοντολογικός ακτιβισμός. Διότι στην πραγματικότητα υπάρχουν δύο περιβάλλοντα:

Το ένα είναι το φυσικό περιβάλλον και το άλλο είναι το κοινωνικό περιβάλλον, το ανθρώπινο περιβάλλον.

Το πρόβλημα προκύπτει από το γεγονός, ότι το ανθρώπινο περιβάλλον είναι οργανωμένο κατά τέτοιο τρόπο και δρα κατά τέτοιο τρόπο, ώστε καταστρέφει το φυσικό περιβάλλον. Συνεπώς για να διατυπώσουμε ένα οικολογικό αίτημα, που θα σημαίνει την σωτηρία του πλανήτη και συνεπώς της ζωής πάνω σε αυτόν, πρέπει να προσπαθήσουμε να δούμε πως θα ανατρέψουμε τις πρακτικές που οδηγούν στην καταστροφή του και πως θα οδηγηθούμε σ’ έναν βαθύτερο κοινωνικό μετασχηματισμό, ο οποίος θα αποκαταστήσει τη φυσική σχέση του ανθρώπου με τη φύση.

Να αλλάξουμε τη χώρα εμείς *

του Γιάννη Ιωάννου

Δύο σχόλια αναγνωστών στο άρθρο "Να αλλάξουμε τη χώρα εμείς" της Καθημερινής 18.11.2012:


Οταν αγαπητη Κ η Αθηνα βρισκεται μεσα στις ακριβοτερες πολεις του κοσμου σε μια χωρα που ειναι στον 6ο χρονο μιας βαθιας κρισης και υφεσης με ανεργεια στα επουρανια αυτο μαρτυρει πολλα! Οταν σχεδον 100 000 συνταξιουχοι δεν εχουν εμφανιστει για να παρουν την συνταξεις τους, οταν χιλιαδες εχουν κρυψει δισσεκατομμυρια ευρω στους φορολογικους παραδεισους, οταν η ελιτ εξακολουθει να ζηταει φακελλακι, οταν τα αναισχυντα συμφεροντα ταλαιπωρουν τη χωρα, οταν, οταν, οταν...χιλιαδες οταν!

Η παρουσα κυβερνηση εχει κανει αρκετα σωστα πραγματα αλλα εξακολουθει να υπερασπιζεται μια κλικα, μια βρωμικη elite που ακομη και σημερα με την βοηθεια μιας κυβερνησης, που χωρις ντροπη διαμηνυει οτι θελει να προστατευσει τα συμφεροντα της χωρας, κλεβει μερα μεσημερι τη χωρα συστηματικα και αδιαντροπα!

Το μάθημα του Οδυσσέα *

Ένα κείμενο που πήρα χθές και βρήκα ενδιαφέρον (υπάρχει στο διαδίκτυο από τον Φεβρουάριο):


Όταν ο Οδυσσέας φτάνει στην Ιθάκη, η μεγίστη επιθυμία του είναι ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΠΙΣΩ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ, τον κόσμο που του έκλεψαν

-Είναι πολύ σημαντικό, αυτές τις κρίσιμες ώρες, να ρίξουμε μια ματιά στην βίβλο των Ελλήνων, δηλαδή στα ΟΜΗΡΙΚΑ ΕΠΗ και να διδαχτούμε, έστω και την τελευταία στιγμή, από το πνεύμα του Οδυσσέα.
ΔΗΛΑΔΗ: Να κρατήσουμε την ψυχραιμία μας, να ελέγξουμε την παρόρμηση να έχουμε τις αισθήσεις μας και τις αντένες μας ΑΝΟΙΧΤΕΣ και να…..
μην παρασυρθούμε από την οργή και το μένος που μας διακατέχει, ώστε να γίνουμε βορρά, στους σύγχρονους “μνηστήρες”.
Όταν ο Οδυσσέας φτάνει στην Ιθάκη, η μεγίστη επιθυμία του είναι ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΠΙΣΩ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ, τον κόσμο που του έκλεψαν.

Αναμένοντας τους πραγματικούς εκσυγχρονιστές *

Άρθρο από το blog Cynical 31.10.2012:


Δεν είναι λίγο αυτοί που θεωρούν ότι ο μόνος τρόπος για να μπορέσει η Ελλάδα να «ευημερήσει» είναι να τεθεί υπό καθεστώς επιτροπείας, όπως ακριβώς και οσονούπω θα συμβεί. Είναι τόση δε μεγάλη η πίστη στην «ανικανότητα» του ελληνικού λαού, κράτους κλπ, από τη μια, και στην «ικανότητα» των ξένων επιτρόπων, από την άλλη που ακόμα και αν οι τελευταίοι αποφάσιζαν να μας μουντζώσουν και να μας παρατήσουν, ένα όχι ευκαταφρόνητο λεφούσι θα έτρεχε ξωπίσω τους να τους θερμοπαρακαλεί.

Και αυτή την πίστη δεν μπορώ παρά να τη συμμεριστώ. Η Ελλάδα όντως θα «ευημερήσει», όντως θα νοικοκυρευτεί, όντως αυτοί που θα πάρουν στα χέρια τους τα ηνία των υπουργείων θα τα καταφέρουν «καλύτερα», όντως είναι ικανότεροι και καταλληλότεροι των εγχώριων κατσαπλιάδων, όντως έχουν περγαμηνές και θητεία στην εκτίναξη των δεικτών ευημερίας τω χωρών απ’ όπου προέρχονται, όντως θα «εκσυγχρονίσουν» το κράτος, και όντως θα επιβάλλουν τάξη, πειθαρχία και υπακοή.

Η αντίσταση της μνήμης *

του Γιάννη Ιωάννου [1988]

Από το άρθρο της Πέπης Ρηγοπούλου* "Η αντίσταση της μνήμης" στην Αυγή 17.11.2012:

Η φενάκη της θολής μεταπολίτευσης έθρεψε τη μνημονιακή υποτέλεια και τη νεοναζιστική βαρβαρότητα. Η συναισθηματική πανούκλα και το κιτς της αντιστασιολογίας βρήκαν την εκτρωματική τους επανάληψη στις σημερινές αντιδημοκρατικές ρητορικές. Όμως αυτό δεν μπορεί να μας κάνει να λησμονούμε ότι οι κύριοι που μας έφεραν ώς εδώ, εν ονόματι δήθεν των αγώνων τους, μιλώντας αδιάντροπα για το αίμα των άλλων, είχαν μηδενική ή μικρή μόνο σχέση με τους αγώνες αυτούς. Η συντριπτική πλειοψηφία αυτών που έπραξαν και πλήρωσαν δεν εξαργύρωσε, δεν καπηλεύθηκε. Κράτησε τις μνήμες, την ταυτότητά της και μετέτρεψε το βίωμα σε καθημερινή, συνήθως αθόρυβη, μη προβεβλημένη, μη «αναγνωρίσιμη», όπως λένε τα χαζοκούτια, πράξη. Αυτή τη μνήμη, αυτήν την ταυτότητα είναι ανάγκη να την κρατήσουμε ζωντανή. Αυτή είναι η πιο μεγάλη επανάσταση.

* Για τους νεότερους, η Πέπη Ρηγοπούλου τραυματίστηκε στα πόδια κατά την εισβολή του τανκ στο Πολυτεχνείο. Σήμερα διδάσκει στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Ο Φούχτελ και οι 1000 εργαζόμενοι *

Ένα σχόλιο στο άρθρο "Ο Φούχτελ και οι 1.000 εργαζόμενοι" του fanthis.blogspot.gr 17.11.2012:


Λοιπόν, για να ξεκαθαρίζουμε μερικά πράγματα για όσους ξέχασαν τα βασικά ή γεννήθηκαν αυτό τον αιώνα:

Οι δημόσιες υπηρεσίες που παρέχει το σύγχρονο κράτος στους πολίτες δεν είναι παρά ΑΝΑΔΙΑΝΟΜΗ ΠΛΟΥΤΟΥ.
Το κράτος προσφέρει σε όλους (πλούσιους και φτωχούς) βασικές υπηρεσίες -από τη συλλογή σκουπιδιών μέχρι νοσοκομεία- που οι ασθενέστεροι δεν μπορούν να πληρώσουν.
Αυτό το κάνει δωρεάν και για να καλύψει τα έξοδα έχει τον δημόσιο έρανο που λέγεται "φορολογία", στον οποίο υποτίθεται ότι συμβάλλουν όλοι ανάλογα με τις δυνατότητές τους.
Αν σταματήσουν οι δωρεάν παροχές, τότε σταματά και η αναδιανομή πλούτου από τους πλούσιους στους φτωχούς και αντιστρέφεται η φορά της.

Όμως σήμερα οι πλούσιοι δεν θέλουν να συνεχιστεί αυτή η συμφωνία.
Και όντας σίγουροι ότι δεν κινδυνεύουν πλέον από πεινασμένους μπολσεβίκους, δεν θέλουν να πληρώνουν άλλο για την πλέμπα.
Αντίθετα, θέλουν να αναλάβουν τον ρόλο του κράτους για να αρμέγουν αυτοί τα πρόβατα.
Και για να τα αρμέξουν περισσότερο, μερικές δουλειές που δύσκολα θα αναλάβουν ιδιώτες (π.χ. στρατός, κυβέρνηση, διπλωματία, δικαιοσύνη) τις αφήνουν στο κράτος, στο οποίο δίνουν για τα έξοδα ΔΑΝΕΙΑ ΑΝΤΙ ΓΙΑ ΦΟΡΟΥΣ.

Έτσι, όλο το παιχνίδι τα τελευταία 20 χρόνια είναι να μας πλύνουν το μυαλό για να πιστέψουμε ότι αν πάρουν όλα τα κοινά μερικοί αετονύχηδες και μετά τους πληρώνουμε για να μας δίνουν όσα παίρναμε σχεδόν τσάμπα πριν, τότε θα ζουν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα.
Ακριβώς όπως στα παραμύθια που λένε στα παιδάκια.

Το ωραίο είναι ότι πολλά παιδάκια που πιστεύουν τέτοια παραμύθια είναι ενήλικες...

"Δεν πειράζει, έχουμε ευρώ" *

Δύο λαϊκοί αναλυτές σχολιάζουν τον υπαρκτό νεοφιλελευθερισμό -ξέρετε εκείνον που μας γλίτωσε από τον επάρατο υπαρκτό σοσιαλισμό που θα μας έπαιρνε το σπίτι και θα μας έκανε φτωχούς.

Η εθνική μας απομόνωση *

Από το vasiliskos2.blogspot.gr 15.11.2012:


Είμαστε επισήμως πλέον μια χώρα που ζει, αναπνέει και υπάρχει για την εξυπηρέτηση τραπεζών, κερδοσκόπων, μιας ντόπιας και ξένης ελίτ. Δεν υπάρχουμε για κανένα άλλο λόγο. Λειτουργούμε με κανόνες που επιβάλλονται από αυτά ακριβώς τα λόμπι. Θα παράγουμε αυτό που σχεδιάζουν. Θα αναπτυχθούμε με το τρόπο που σχεδιάζουν. Θα γίνουν όλα ακριβώς όπως επιθυμούν οι ρυθμιστές.

Η απομόνωσή μας είναι η μόνη μας αλήθεια. Αποκομμένοι από τις αγορές. Αποκομμένοι από το υπόλοιπο της ανθρωπότητας. Η γη κινείται, συνεχίζει να κατοικείται από δισεκατομμύρια ανθρώπους. Κράτη είναι σε πόλεμο. Άλλα στενάζουν κάτω από άθλιες συνθήκες. Αλλά κερδίζουν ασύστολα από τη κατοχή που έχουν επιβάλλει στους λαούς. Η επιστήμη προχωράει. Έχει φτάσει μέχρι τον Άρη. Γίνονται παγκόσμιες ανακατατάξεις. Άλλοι μιλούν για το τέλος του κόσμου κι άλλοι βλέπουν μια νέα εποχή να φέρνει τα πάνω κάτω στο πλανήτη. Λαοί στην ίδια την Ευρώπη ξεσηκώνονται, χτυπιούνται, στενάζουν κάτω από τη μπότα νέων φέουδων και ανασυντάσσονται.

Το CD της Πανδώρας *

Παλιό -σχετικά- άρθρο του Κώστα Βαξεβάνη στο Κουτί της Πανδώρας 3.10.2012, το οποίο παραμένει -δυστυχώς- επίκαιρο:


Γιατί Βενιζέλος και Παπακωνσταντίνου έκαναν format το cd Λαγκάρντ;

Η ιστορία με το cd της Λαγκάρντ το οποίο θα μπορούσε να γίνει κυριολεκτικά χρυσό, αλλά Παπακωνσταντίνου και Βενιζέλος θέλησαν να το κάνουν format, είναι μια καθαρή πρόκληση για όλους. Θα ανεχθούν οι πολίτες αυτής της χώρας την υποκρισία που ξεπερνάει τα όρια ακόμη και αυτής της δυσώδους πολιτικής αυτοδικαιολόγησης και αγγίζει τις άνομες συναλλαγές; Θα δεχθούν τη διαμόρφωση ενός παραθεσμικού συστήματος εξουσίας, στο οποίο οι συνήθεις «σωτήρες» ψηφίζουν νόμους για να χαρίζουν Τράπεζες, να νομιμοποιούν Mall, να χαρίζουν σε εργολάβους και τη Siemens, αλλά δεν μπορούν να κάνουν ένα νόμο να αποκαθιστά την αδικία; Επικαλούνται γι” αυτό τα προσωπικά δεδομένα. Ποια προσωπικά δεδομένα αλήθεια; Μήπως είναι τα προσωπικά δεδομένα μιας συναλλαγής;

Φαίνεται βαρύ;

Κενοκεφαλιές

Ένα σχόλιο στο άρθρο του Σταύρου Λυγερού "Μετά τα μέτρα..." στη Καθημερινή 11.11.2012:


Έχουν λυσσάξει οι ανεγκέφαλοι με τη "λύση" της απόλυσης μερικών χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων.
Ας μας εξηγήσουν επιτέλους κατά πόσο στην παρούσα κατάσταση θα βοηθήσει τα δημόσια οικονομικά η μετατροπή μισθών σε επιδόματα ανεργίας, καθώς και σε τι θα οφελήσει την ιδιωτική οικονομία η εκτίναξη της ανεργίας.

Όσο για τους άλλους κενοκέφαλους που επιμένουν ότι το δημόσιο έλλειμμα θα μειωθεί μόνο με περικοπές δαπανών, ας μας πουν επιτέλους αν οι δημόσιες δαπάνες στη χώρα μας ξεπερνούν ως ποσοστό του ΑΕΠ τις αντίστοιχες των εταίρων που μας κάνουν μάθημα.
Και ας μας πουν επίσης για το ύψος των φορολογικών εσόδων της Ελλάδας σε σύγκριση με τους κουτόφραγκους, οι οποίοι δεν έχουν "νόμιμους άρα ηθικούς" ατσίδες με έξοδα αντίστροφα των δηλωμένων εισοδημάτων τους.

Επιπλέον ας μας πουν πόσα χρήματα εξοικονόμησε το δημόσιο τα τελευταία 3 χρόνια κόβοντας μισθούς και συντάξεις από αυτούς που έχουν λίγα, και ταυτόχρονα πόσα εισέπραξε από την φορολόγηση αυτών που έχουν πολλά.
Αλλά βέβαια το τελευταίο είναι δείγμα "σοβιετικού καθεστώτος" θα μας πουν οργισμένοι οι βολεμένοι οπαδοί της κοινωνικής ζούγκλας που αψηφούν τα μαύρα σύννεφα της οργής...

Σχολίασε ο/η Αμάν Πια! | 04:47:05, Νοέμβριος 13th, 2012

Ερώτημα για το πλιάτσικο

Με τίτλο "Θαύμα: οι 'ζημιογόνες' ΔΕΚΟ έχουν κέρδη!" το blog Cynical στις 30.10.2012 δημοσιεύει αυτό τον πίνακα:

Στα σχόλια ο αναγνώστης Γιάννης Τσιχλής γράφει:

ΟΤΕ+Cosmote = 430 εκατ. ευρώ κέρδη.
Δηλαδή 1,2 εκατ. ευρώ ημερησίως...
Πόσο είπαμε πως τον αγόρασαν οι Γερμανοί;

Ολυμπιακή *

Ερωτήματα από τον Ριζοσπάστη 24.10.2012:


Οταν ξεπούλησαν την «Ολυμπιακή» στη «Μαρφίν» όλη η επιχειρηματολογία τους ήταν ότι πρέπει «να ανοίξει η αγορά», «να υπάρχει ανταγωνισμός», «να καταργηθεί το κρατικό μονοπώλιο», «να έχει ο καταναλωτής δικαίωμα επιλογής» κι άλλα τέτοια... φιλολαϊκά.

Τώρα που το σχέδιο ξεπουλήματος της «Ολυμπιακής» έφτασε στο προδιαγεγραμμένο τέλος του, τώρα που ο αερομεταφορέας περνάει - σύμφωνα με το εξ αρχής σχέδιο - στην «Aegean»,
ακούσατε κανέναν από τους ξεπουληματίες να διαμαρτύρεται για... «κλείσιμο της αγοράς»;
Ακούσατε κανέναν να μιλάει για... «έλλειψη ανταγωνισμού»;
Ακούσατε κανέναν τους να μιλάει για... «άρνηση του δικαιώματος επιλογής στον καταναλωτή»;
'Η πολύ περισσότερο ακούσατε κανέναν τους να βάζει στο στόμα του την κακή λέξη... «μονοπώλιο»;

Ιδιωτικοποίηση του νερού στη Βρετανία *

Άρθρο στο blog Cynical 12.11.2012:


Η κοινή γνώμη, έρμαιο της πλύσης εγκεφάλου που υφίσταται από τα συγκεκριμένα δημοσιογραφικά κέντρα, από τα επιχειρηματικά συμφέροντα που τα κατέχουν και από τη διαπλοκή ανάμεσα σ’ αυτά και τους εκάστοτε κυβερνητικούς αξιωματούχους, έχει φτάσει να  συγκατατίθεται σε μεγάλο βαθμό στο ξεπούλημα των δημοσίων επιχειρήσεων κοινής ωφελείας, εναρμονίζοντας, εν τη αφελεία της, το συμφέρον τους με το δικό της συμφέρον, στη ρότα του γνωστού ρητού: «Αφεντικά και δούλοι, ένα γινήκαμε ούλοι».

Το μαγικό τρίπτυχο που, εδώ και κάμποσες δεκαετίες εκμαιεύει τη συγκατάθεση είναι η πολυθρύλητη αποτελεσματικότητα του ιδιωτικού τομέα, η αγιοσύνη του σε σχέση με το σάπιο κράτος, οι χαμηλότερες τιμές που προσφέρει, και η αύξηση των θέσεων εργασίας.

Στη συγκεκριμένη φάση που βρισκόμαστε, υπερίπταται και ένα επιπλέον επιχείρημα, αυτό της εξόφλησης του δημοσίου χρέους, ότι δηλαδή,  μέσω των ιδιωτικοποιήσεων, οι εισπράξεις, οι οποίες σύμφωνα με το μεσοπρόθεσμο, υπολογίζονται στην καλύτερη των περιπτώσεων σε 9.5 δις για την περίοδο 2012-2016, θα ελαφρύνουν σημαντικά ένα χρέος το οποίο, πάλι στην καλύτερη των περιπτώσεων και μέσα από ένα σωρό μεταφυσικές παραδοχές, θα ανέρχεται σε δυο ολοστρόγγυλα ΑΕΠ, και κοντά στα 400 δις.

Συνταγματικά παγκάκια

Λέει το Σύνταγμα του 2008 στο άρθρο 21:
"4. Η απόκτηση κατοικίας από αυτούς που τη στερούνται ή που στεγάζονται ανεπαρκώς αποτελεί αντικείμενο ειδικής φροντίδας του Κράτους."
Προφανώς η 'ειδική φροντίδα' καλύπτεται από τα παγκάκια...

Φοβόμουν *

Ένα σχόλιο αναγνώστη στο ενδιαφέρον άρθρο του Θέμη Τζήμα "Κυρίες και κύριοι βουλευτές της κυβερνητικής πλειοψηφίας..." στο TVXS 10.11.2012: 


Τρία χρόνια τώρα δεν κάνω τίποτε άλλο από το να φοβάμαι.
Στην αρχή φοβόμουν μη φτάσει η θύελλα και στη χώρα μας και δε μιλούσα, μέχρι που κάποια νύχτα άκουσα το βουητό της.
Φοβόμουν μη μου μειώσουν το μισθό και δεν έλεγα κουβέντα σε κανέναν, μέχρι που κάποια πρωτομηνιά βρήκα το μισθό κουτσουρεμένο.
Άρχισα να φοβάμαι για τη δόση του στεγαστικού και σφράγιζα το στόμα μου, μέχρι που ήρθε η ειδοποίηση της τράπεζας ότι χρωστάω τρεις δόσεις.
Φοβόμουν μη χάσω τη δουλειά μου και ανεχόμουν πολλά, μέχρι που το αφεντικό μου έδωσε το χαρτί της απόλυσης.
Φοβόμουν μη φύγουμε από το ευρώ και πέσουμε στη χρεοκοπία και χειροκροτούσα τους ευρωπαϊστές, μέχρι που χρεοκόπησα μέσα στο ευρώ.
Φοβόμουν μη γυρίσουμε στη δραχμή και δεν έχουμε φάρμακα και έπνιγα το θυμό μου, μέχρι που κατάντησα να μην έχω φάρμακα γιατί δεν έχω τα ευρώ για να τα αγοράσω.
Φοβόμουν για τη σύνταξη των 500 ευρώ της μάνας μου και το βούλωνα, δήθεν, με αξιοπρέπεια μέχρι που ένα μέρος της σύνταξης μου έγινε απαραίτητο μέσο επιβίωσης.
Φοβόμουν να κάνω απεργία και δεν μιλούσα σε κανέναν απεργό, μέχρι που κατάλαβα πως δεν ήθελα να παραδεχτώ ότι εγώ είχα το άδικο και όχι ο απεργός.
Φοβόμουν μη χάσω το αυτοκίνητό μου και έκανα πως δεν καταλάβαινα τι γίνεται γύρω μου, μέχρι που αναγκάστηκα να παραδώσω τις πινακίδες γιατί δεν είχα να πληρώσω τα τέλη κυκλοφορίας και την ασφάλεια.
Φοβόμουν τους μετανάστες που ήθελαν να καθαρίσουν το παρμπρίζ του αυτοκινήτου και τους έδιωχνα βάζοντας σε λειτουργία τους υαλοκαθαριστήρες, μέχρι που μια μέρα διαπίστωσα πως τελικά ήθελε όντως καθάρισμα. Όχι το παρμπρίζ αλλά το μυαλό μου.

Τώρα έπιασα πάτο. Δεν θα αυτοκτονήσω.
Τώρα πια δεν φοβάμαι γιατί δεν έχω τίποτα να χάσω.
Τώρα άρχισα να κάνω την δικιά μου λίστα.

Skevakis Zacharias ·  Top Commenter · Teknologi biomekanikk at Evexia ortopedi

Η άνευ όρων παράδοση της χώρας *

Άρθρο του Στέλιου Κούλογλου στο TVXS 10.11.2012:

Η κυβέρνηση εκμαίευσε το πέρασμα των νέων επαχθών μέτρων από την Βουλή χωρίς, όπως είχε προειδοποιήσει έγκαιρα το Tvxs από την περασμένη Κυριακή ("Προς την άβυσσο η χώρα, χωρίς εξασφαλισμένα ανταλλάγματα") να έχει καν εξασφαλίσει την εκταμίευση της περιβόητης δόσης, στο βωμό της οποίας θυσιάστηκε η ελληνική κοινωνία την Τετάρτη. Μια χώρα που μπορεί να είχε σοβαρές αδυναμίες στην οικονομία και το πολιτικό της σύστημα αλλά αποτελείτο από περήφανους ανθρώπους, έχει μετατραπεί σε επαίτη που περιμένει με αγωνία μια δήλωση του Γιούνκερ ή ένα νεύμα του Σόιμπλε, μήπως και σωθεί. Είναι πλέον προφανές ότι η Ελλάδα, έχοντας υπογράψει συμφωνίες νεοαποικιακού τύπου,όπως υπογράμμιζε στο Tvxs ο Π. Ρουμελιώτης, βρίσκεται "υπό μια ιδιότυπη οικονομική κατοχή", σύμφωνα με την κυρία Κατσέλη. Με ευθύνη των ίδιων πολιτικών που πρώτα παρέδωσαν την χώρα αμαχητί, όταν βρέθηκε στη δίνη του οικονομικού πολέμου και τώρα παίζουν τον ρόλο των τοποτηρητών.

Το κακό με τους σύγχρονους οικονομικούς πολέμους είναι ότι, σε αντίθεση με τους συμβατικούς, τα πράγματα δεν είναι άσπρα ή μαύρα. Δεν έχεις ούτε στρατεύματα κατοχής στο έδαφός σου, ούτε να καταφτάνουν τα πλοία της αυτοκρατορίας για να πάρουν τα γυναικόπαιδα σκλάβους, αν δεν πληρώσεις τη δόση. Παρότι τα θύματα είναι πολλά και οι ανθρώπινες τραγωδίες εκατομμύρια, ο εχθρός είναι λιγότερο ορατός και μισητός απ’ ό,τι στον συμβατικό, αιματηρό πόλεμο με τα όπλα και τους στρατούς.

Η Ελλάδα βρέθηκε στη δίνη του οικονομικού πολέμου που ξεκίνησε το 2008 με την τραπεζική φούσκα στις ΗΠΑ, αλλά ακόμα και σήμερα δεν το έχει πολυκαταλάβει. Δεν είχε διορατική πολιτική ηγεσία να την οχυρώσει, όταν η κρίση περνούσε τον Ατλαντικό και η Ελλάδα βρισκόταν εκτεθειμένη λόγω των δημοσιονομικών της ελλειμμάτων. Αν στο τέλος του 2009 είχαν φροντίσει να καλύψουν τις δανειακές της ανάγκες για την επόμενη χρονιά, πιθανότατα δεν θα ζούσαμε τη σημερινή τραγωδία.

Η επανάσταση των λυσσασμένων *

Ένα άρθρο του Γελωτοποιού 4.11.2012:

Κάτι είναι σάπιο στο βασίλειο της Δανιμαρκίας.

Όλοι το γνωρίζουν ότι ο σκύλος που ψυχορραγεί, δηλητηριασμένος και σκελεθρωμένος, δε θα γίνει καλύτερα αν του κόψεις το φαΐ. Μέρα με τη μέρα θα γίνεται και πιο αδύναμος και είτε θα ψοφήσει πιστός στο αφεντικό του είτε θα λυσσάξει και θα τον δαγκώσει.

Η Ελλάδα ψυχορραγεί και τα αφεντικά της επιμένουν στην ίδια συνταγή: «Μειώστε της το φαγητό».

Θα ήταν ηλίθιο να πιστεύουμε ότι όσοι εκβιάζουν κατά τέτοιο τρόπο την κατάσταση είναι ηλίθιοι.
Το γνωρίζουν –κάποιοι το παραδέχονται και ανοιχτά- ότι ανάρρωση δεν μπορεί να υπάρξει όσο συνεχίζεται η «νηστεία».

Ίσως να πιστεύουν (και μπορεί να έχουν και δίκιο) ότι ο ελληνικός λαός δε θα αντιδράσει ποτέ.

Όμως αυτοί οι κύκλοι δεν εξουσιάζουν τον κόσμο τζογάροντας. Σαν καλοί σκακιστές μπορούν να «δουν» πολλές κινήσεις παρακάτω.
Οπότε γιατί δε φοβούνται με το ενδεχόμενο μιας επανάστασης;

Καθημερινές αντιθέσεις

Οι αντιθέσεις στους τίτλους της ίδιας μέρας δείχνουν το κομφούζιο που κυριεύει τους άμβωνες του Μνημονίου...

Σύμμαχοι και ξεφτιλισμένοι *

Από το left.gr 8.11.2012:


Όταν οι χθεσινοί "σύμμαχοι" γίνονται ξαφνικά ξεφτιλισμένοι Ευρωπαίοι

Σχόλιο αναγνώστη μας σχετικά με δημοσίευμα του Βήματος

Αυτή την στιγμή,  κεντρικό άρθρο του Vima.gr τιτλοφορείται "Μπορεί να είναι τόσο ξεφτιλισμένοι οι Ευρωπαίοι; ". Συγγραφέας του πονήματος είναι ο Καρακούσης, αυτή η ναυαρχίδα της διεισδυτικής και ανεξάρτητης δημοσιογραφίας που μόνο ο ΔΟΛ ξέρει να εξασκεί. Ο Καρακούσης μέσω του άρθρου του σήμερα απορεί με το πόσο ξεφτιλισμένοι είναι "οι Ευρωπαίοι" (για να πιάσει και λίγο το αντι-Μέρκελ κλίμα), γιατί σου λέει, αφού ανέλαβε ο Σαμαράς το δυσβάσταχτο ιστορικό βάρος της υπερψήφισης, αφού τα πήραμε τα μέτρα, γιατί δεν μας δίνουν τα λεφτά; Στην "αγωνιστική" κατακλείδα παράγραφο μάλιστα προτείνει στον "εθνάρχη" άμα λάχει να μας βγάλει έξω από την Ευρωζώνη, για λόγους εθνικής αξιοπρέπειας.

Το κλασσικό και χιλιοφορεμένο ακροδεξιό κόλπο των διανοούμενων του ελληνικού καπιταλισμού, αυτό του "έθνους ανάδελφου", του έθνους που παλεύει μόνο του "ενάντια σε όλους" επέστρεψε! Πέρασαν οι μέρες της ισχυρής "Έλλάδας" που καταρρέει μαζί με το Σκέπαστρο Καλατράβα. Επιστρέφει το παλιό μοτίβο της Μικρασιατικής καταστροφής λόγω της εγκατάλειψης μας από τους συμμάχους.

"και να ξεκινήσουμε να σκάβουμε" *

του Γιάννη Ιωάννου

Σχόλιο αναγνώστη στο άρθρο "Eφεδρείες και Μνημόνιο" του Σταύρου Λυγερού στη Καθημερινή 4.11.2012:

Τα κοράκια των Βρυξελλών γνωρίζουν πολύ καλά ότι είναι αναγκασμένα να επανακεφαλαιοποιήσουν τις ελληνικές τράπεζες, όχι φυσικά για την δήθεν ρευστότητα στην ελληνική αγορά, όπως κοροϊδεύουν ξεδιάντροπα τα εγχώρια γιουσουφάκια. Θα εμφανίζουν επομένως ως την Τετάρτη το άτεγκτο και σκληρό πρόσωπο (ειδικά ο Ρεν, όταν 'αγριεύει' προκαλεί υστερία γέλωτα) ενώ παράλληλα θα ακούμε και θα διαβάζουμε διάφορους παρατρεχάμενους για το τι θυσίες έχει κάνει ο ελληνικός λαός, ότι πρέπει να αλλάξει το μείγμα πολιτικής και διάφορα τέτοια αηδιαστικά που διατηρούν την ελπίδα στα εμποτισμένα με ραγιαδισμό dna. Τελικά τα μέτρα (τα τελευταία) θα ψηφιστούν με βαριές αλλά όχι θανάσιμες απώλειες (να δείξουμε ότι παλέψαμε και ότι δεν είμαστε προτεκτοράτο όπως είπε ο Βαγγέλας που σκίζεται για να ψηφιστούν αυτά που μας κάνουν προτεκτοράτο· κατά τον ίδιο τουλάχιστον) και θα ζήσουμε μία από τα ίδια που ζούμε εδώ και 3 χρόνια. Κουράγιο· άλλα 5 χρόνια (τουλάχιστον) ακόμη θα χρειαστούν για να καταλαγιάσει η κρίση, όπως είπε η Ηγεμώνα. Υποθέτω ότι αν το είπε σε ακροατήριο που καταλαβαίνει την γλώσσα της, θα κοιτάζονταν απορημένοι οι άνθρωποι: ποια κρίση; Υπάρχει κρίση;
Αλλά και σε δικό μας ακροατήριο να το έλεγε, θα υπήρχε η ίδια αντίδραση. Λογικό. Ούτε εμείς γνωρίζουμε την κρίση. Εμείς ακόμη πέφτουμε. Θα σκάσουμε πρώτα στον πάτο (σε χρόνο που θα αποφασίσει η Ηγεμώνα) και μετά θα αρχίσουμε να καταλαβαίνουμε σιγά-σιγά τι σημαίνει κρίση. Βέβαια ο τύπος που με την μοναδική του υπογραφή του, μας διαβεβαίωνε ότι κάπου τώρα θα είχαμε ξεπεράσει κιόλας την κρίση (μετά από πολλές παλινωδίες, αφού ο αθεόφοβος στην αρχική του πρόβλεψη είχε μιλήσει για τέλη του 2010 και καλά έκανε αναλόγως με τα κουτορνίθια που τον άκουγαν), κυκλοφορεί ελεύθερος. Φοβάμαι δηλαδή ότι με την φόρα που έχουμε πάρει ως περήφανος λαός, ενδέχεται να σκάσουμε στον πάτο, να ξεσκονιστούμε στα γρήγορα -μην μας πουν και βρωμιάρηδες- και να ξεκινήσουμε να σκάβουμε.

Σχολίασε ο/η κώστας | 04:06:36, Νοέμβριος 5th, 2012

Ανταρτοπόλεμος, όχι μοιρολατρία

Ένα σχόλιο στο άρθρο "Μαθαίνοντας να ζεις μέρα τη μέρα" του Nίκου Ξυδάκη στη Καθημερινή 27.10.2012:

Γράφετε αυτά τα ωραία σαν να πρόκειται για μια φυσική καταστροφή, κάτι σαν ένα (οικονομικό) τσουνάμι που προκάλεσε μια (κοινωνική) Φουκοσίμα.
Αλλά ΔΕΝ είναι έτσι:
Αυτή η κατάσταση προκλήθηκε αποκλειστικά από κάποιους ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ.
Γι' αυτό η άποψη "ας υποταχτούμε στο θέλημα του Παντοδύναμου" μπορεί να ταιριάζει σε ένα σεισμό ή μια επιδημία, όχι όμως στην αντικοινωνική απληστία ορισμένων.
Στο blitzkrieg κάποιων ας απαντήσουμε με ανταρτοπόλεμο, όχι με μοιρολατρία...

Σχολίασε ο/η ΘΝΣ | 22:13:40, Οκτώβριος 29th, 2012

Ουαί υμίν, υπουργοί και Φαρισαίοι *

Του Παντελή Μπουκάλα, από τη Καθημερινή 30.10.2012:

Ετσι συμβαίνει συνήθως με τις αποκαλύψεις: Τα ερωτήματα στα οποία δίνουν κάποια απάντηση είναι σαφώς λιγότερα και μικρότερης σημασίας από εκείνα που προκαλούν. Η δημοσίευση από το περιοδικό Hot Doc του Κώστα Μπαξεβάνη μιας λίστας 2.059 ονομάτων που ενδέχεται να είναι η διαβόητη λίστα Λαγκάρντ δεν θα μπορούσε να κορέσει τη διαρκώς αυξανόμενη συλλογική πείνα για αποκαλυπτήρια, ξεμπροστιάσματα, πιθανόν και λιντσαρίσματα, συμβολικά έστω. Η πείνα αυτή, και αυτοφυής να μην ήταν, εξερεθίζεται διαρκώς από τις ίδιες τις δημαγωγικές κυβερνητικές διαβεβαιώσεις ότι «επιτέλους θα βγουν όλα στο φως», «κι ας ματώσουμε», και πως, αν χρειαστεί, το μαχαίρι δεν θα φτάσει μόνο ώς το κόκαλο αλλά θα το σπάσει, να φανεί το σάπιο μεδούλι.

Και επειδή ποτέ και τίποτε δεν γίνεται από τα υπεσχημένα. Επειδή το δήθεν καθαρτήριο μαχαίρι είναι πιο ρυπαρό και νοσηρό και από το σάπιο μεδούλι. Επειδή πάντοτε βρίσκεται τρόπος να περισωθούν διαφεύγοντας όσοι ξέρουν κρίσιμα μυστικά, οι Χριστοφοράκοι του δημόσιου βίου, αυτοσχεδιάζοντας ή με την κάλυψη υψηλών αμαρτωλών. Επειδή φτάσαμε να θεωρούμε σχεδόν λογικό να μη γνωρίζει ένας υπουργός Οικονομικών τι έπραξε με το καταραμένο σιντί, και σχεδόν φυσιολογικό ένας άλλος υπουργός Οικονομικών (και κατόπιν αρχηγός του κόμματος που μονοπώλησε την εξουσία για ένα τέταρτο του αιώνα) να μη θυμάται πού παραπέταξε το ίδιο σιντί ή κάποιο αντίγραφο αντιγράφου του. Επειδή στο προσκήνιο συμβαίνουν όλα αυτά και στο παρασκήνιο πιθανόν άλλα πολύ πιο θλιβερά, καμία αποκάλυψη δεν προκαλεί τους κραδασμούς που θα της αντιστοιχούσαν σε κανονικές συνθήκες - ή σε κανονικές πολιτείες.

Και όχι μονάχα δεν παρατηρούνται οι «θύελλες» και οι «σεισμοί» στους οποίους επιμένουν τα πρωτοσέλιδα και τα δελτία ειδήσεων, αλλά τελικά συμβαίνει ό,τι θεωρείται απαράδεκτο και σε καιρούς πολέμου: να τιμωρείται και να λιθοβολείται ο αγγελιαφόρος. Ετσι, η αγγελία όχι απλώς υποβαθμίζεται αλλά και διαβάλλεται, ώστε να μείνει αδιερεύνητη. Το πρόσχημα είναι εύηχο: η προστασία των ατομικών δεδομένων. Μιλάμε βέβαια για την ίδια προστασία ατομικών δεδομένων που θριάμβευσε λίγες εβδομάδες πριν, όταν η πολιτεία έδωσε στην καταβροχθιστική δημοσιότητα τις φωτογραφίες εικοσάχρονων που υποτίθεται πως είχαν κάνει βαριά εγκλήματα (είχαν μάσκες από το φαρμακείο στο σακίδιό τους κ.λπ.). Μιλάμε για ατομικά δεδομένα σαν εκείνα των οροθετικών γυναικών που πετάχτηκαν δίκην θηραμάτων στη δημόσια αρένα, χωρίς να καθυστερήσουμε σε ηθικολογικίστικες λεπτομέρειες. Για τα ίδια ατομικά δεδομένα που προστατεύτηκαν σαν κόρη οφθαλμού όταν δημοσιεύονταν όχι πια σκέτα ονόματα, αλλά οι φορολογικές δηλώσεις «επωνύμων» της καλλιτεχνίας.

Αν κάτι έλαμψε και πάλι, με την επίσημη αντίδραση στη δημοσιοποίηση της λίστας, δεν είναι βέβαια η αλήθεια, πιθανόν κρυμμένη, νοθευμένη ή και χαμένη ανάμεσα σε αντίτυπα αντιτύπων και αντίγραφα αντιγράφων. Η υποκρισία έλαμψε ξανά, με το σκοτεινό «φως» της. Ωρες ώρες είναι ν’ αναρωτιέται κανείς αν οι Φαρισαίοι δεν γεννήθηκαν στο Ισραήλ, αλλά στον δικό μας ευλογημένο τόπο.

Παράλογη αριθμητική

του Γιάννη Ιωάννου

Με τα μέτρα που σχεδιάζει η Αγία Τριάδα θα εξοικονομήσουμε 13 δισ. μέσω περικοπών και φόρων. Αυτό σημαίνει ότι ο κάθε Έλληνας (και τα μωρά μαζί) θα χάσει εισόδημα 1.300 ευρώ κατά μέσο όρο. Όπως μας λένε οι μάγοι της φυλής, με αυτή τη θυσία  θα μπορέσουμε να πάρουμε τη δόση των 31 δισ., χωρίς την οποία ως γνωστόν θα έρθει η συντέλεια του κόσμου.

Αυτή η περιβόητη δόση (η υπ' αριθμόν 8 αν δεν κάνω λάθος) εμφανίζεται περίπου ως φιλανθρωπική δωρεά. Κάτι σαν Σχέδιο Μάρσαλ όπου δεν επιστρέφεις τίποτε στον ευεργέτη σου, απλά του δίνεις τα κλειδιά του σπιτιού σου.

Αλλά δεν είναι έτσι: Κάθε "δόση" φουσκώνει ισόποσα το δημόσιο χρέος της χώρας που επωμίζονται οι ραγιάδες. Έτσι τώρα ο κάθε Έλληνας  (και τα μωρά μαζί) θα χρωστά επιπλέον 3.100 ευρώ.

Με άλλα λόγια, πρέπει να χάσουμε 1.300 ευρώ και να φορτωθούμε νέο χρέος 3.100, τουτέστιν χασούρα 4.400 ευρώ ο καθένας  (και τα μωρά μαζί).
Αυτά χωρίς να λάβουμε υπόψη τα επόμενα "απαραίτητα" μέτρα και τις "ζωογόνες" δόσεις.

Ποιός μπορεί να καταλάβει τους στόχους αυτής της παράλογης αριθμητικής;

Ο ζυγός

του Γιάννη Ιωάννου

Το θλιβερό δεν είναι μόνο ότι αποδεχτήκαμε τον ζυγό της κλεπτοκρατίας επί χρόνια.
Είναι ότι δεν λέμε να τον ξετινάξουμε από πάνω μας ούτε καν τώρα που μας σπρώχνει στο κάτεργο...

"και πόρνη η Ρωμιοσύνη!" *

Ένα ποίημα του Κωστή Παλαμά που βρήκα εδώ, γραμμένο το 1908 αλλά θλιβερά επίκαιρο, λέξη προς λέξη:

Γύριζε

Γύριζε, μὴ σταθῇς ποτέ, ρίξε μας πέτρα μαύρη, 

ὁ ψεύτης εἴδωλο εἶν᾿ ἐδῶ, τὸ προσκυνᾷ ἡ πλεμπάγια, 

ἡ Ἀλήθεια τόπο νὰ σταθῇ μιὰ σπιθαμὴ δὲ θἄβρῃ. 

Ἀλάργα. Μόρα τῆς ψυχῆς τῆς χώρας τὰ μουράγια. 

Ἀπὸ θαμποὺς ντερβίσηδες καὶ στέρφους μανταρίνους 

κι ἀπὸ τοὺς χαλκοπράσινους ἡ Πολιτεία πατιέται. 

Χαρὰ στοὺς χασομέρηδες! Χαρὰ στοὺς ἀρλεκίνους! 

Σκλάβος ξανάσκυψε ὁ ρωμιὸς καὶ δασκαλοκρατιέται. 

Δὲν ἔχεις, Ὄλυμπε, θεούς, μηδὲ λεβέντες ἡ Ὄσσα, 

ραγιάδες ἔχεις, μάννα γῆ, σκυφτοὺς γιὰ τὸ χαράτσι, 

κούφιοι καὶ ὀκνοὶ καταφρονοῦν τὴ θεία τραχιά σου γλώσσα, 

τῶν Εὐρωπαίων περιγελᾷ καὶ τῶν ἀρχαίων παλιάτσοι. 

Καὶ δημοκόποι Κλέωνες καὶ λογοκόποι Ζωίλοι, 

καὶ Μαμμωνᾶδες βάρβαροι, καὶ χαῦνοι λεβαντίνοι. 

λύκοι, ὦ κοπάδια, οἱ πιστικοὶ καὶ ψωριασμένοι οἱ σκύλοι 

κι οἱ χαροκόποι ἀδιάντροποι καὶ πόρνη ἡ Ρωμιοσύνη!

Ξου *

του Γιάννη Ιωάννου

Γράφει η Κέζα Λώρη στο Βήμα 3.10.2012:


Αποκλειστικό: πριν από μερικά χρόνια έφτασαν στο Υπουργείο Δημόσιας Τάξης φωτογραφίες από γιάφκα. Εκτός από τον οπλισμό καταγράφονταν όλα τα πρόσωπα των τρομοκρατών. Ο υπουργός φώναξε στο γραφείο του τον πληροφοριοδότη και ρώτησε: «που τις βρήκες;». «Μου τις πούλησε ο φωτογράφος». Ο υπουργός ξεροκατάπιε: «σου έκοψε απόδειξη;». «Ποια απόδειξη αφεντικό; Αυτά είναι τα μέλη της οργάνωσης Ο Μήνας Έχει Εννιά. Πάμε να τους συλλάβουμε, έχουμε διευθύνσεις, τα πάντα». Ο υπουργός ήταν ανένδοτος. «Όχι, αν δεν έκοψε απόδειξη ο φωτογράφος δεν μπορούμε να προχωρήσουμε. Κρύψε το υλικό και μη μιλάς».

Πώς μπορούν να χαρακτηριστούν τα παραπάνω; Μπούρδες. Σαν κι αυτές που αραδιάζουν ο κ. Γ. Παπακωνσταντίνου και ο κ. Ευ. Βενιζέλος σχετικά με τη λίστα Λαγκάρντ. Είχαν στα χέρια τους λίστα με 1.991 ονόματα καταθετών που φοροδιαφεύγουν αλλά δεν τους έλεγξαν, γιατί η λίστα ήταν προϊόν υποκλοπής. Αντί να ντραπούν, να κάνουν πλαστική στο πρόσωπο και να κρυφτούν σε κάποια χώρα της λατινικής Αμερικής οι υπόλογοι πολιτικοί επιδίδονται σε δηλώσεις και εξηγήσεις που συνοψίζονται με την παροιμία «εγώ τα λέω στον σκύλο μου κι ο σκύλος στην ουρά του».

Μαγκάλια *

Ένα 'τραχύ' άρθρο του Δημήτρη Δανίκα στο Βήμα 12.10.2012: 


Εντελώς ξεχαρβαλωμένοι οι μηχανισμοί. Σχεδόν αόρατοι, ανύπαρκτοι, ακούνητοι, άχρηστοι. Παράδειγμα η κατ' εξακολούθηση και κατ' επάγγελμα ληστρική επιδρομή από μια πρωτοφανή πετρελαϊκή φοροκλοπή... Έτσι τη νύφη θα την ακριβοπληρώσουν οι φτωχοί. Έτσι εκατομμύρια αθώες ψυχές θα ζεστάνουν το κοκαλάκι τους με σόμπες και μαγκάλια. Έτσι ο μισός και πλέον πληθυσμός θα γκρεμοτσακιστεί στα επίπεδα της Κατοχής. Και έτσι για μια ακόμα φορά η χώρα θα μετακομίσει από την Ευρώπη στην Σιβηρία την Τσαρική!

Πασίγνωστο το σύστημα της οργανωμένης καταλήστευσης του δημοσίου χρήματος. Από τον αρμόδιο υπουργό μέχρι τον τελευταίο υπαλληλίσκο. Ένοχοι οι πάντες. Από τις βαριές «φανέλες» και τα μεγάλα ονόματα του ρετιρέ μέχρι τα ισόγεια στα οποία σουλατσάρουν και μπεκροπίνουν τόσο οι διακινητές όσο και αρκετοί βενζινοπώλες. Όλοι αυτοί έχουν στήσει άγριο γλέντι σε βάρος του φτωχού λαού. Μιλάμε ετησίως για πολλά δισεκατομμύρια euros. Με τα οποία θα ανακουφίζονταν οι σκληρά εργαζόμενοι πολίτες. Και με τα οποία η χώρα θα είχε προχωρήσει σε πρωτογενές πλεόνασμα.

Σκηνές ντέρμπι *

του Γιάννη Ιωάννου

Περιγραφή ματς από τον Σοφιστή 3.10.2012:

"Η Λαγκάρντ παρέδωσε την λίστα στον Παπακωνσταντίνου, ο Παπακωνσταντίνου με μία θεαματική κεφαλιά κάνει πάσα στον Καπελέρη, ο Καπελέρης στον Διώτη, ο Διώτης με ένα δυνατό βολέ επιστρέφει στον Παπακωνσταντίνου.  Ο Παπακωνσταντίνου στο Βενιζέλο, ο  Βενιζέλος, αριστοτέχνης της τρίπλας, κατεβαίνει, κατεβαίνει με τη λίστα στα πόδια, τριπλάρει, κατεβαίνει, είναι μόνος του στη μικρή περιοχή ΚΑΙ…Ακόμα τριπλάρει κυρίες και κύριοι.. Πού είναι η λίστα Οέο;; "


Συμπλήρωση:
Ο Βενιζέλος εξέφρασε υποψίες ότι η μπάλα έχει ξεφουσκώσει λίγο...

Λάθη είμαστε, ανθρώπους κάνουμε *

Διαβάζοντας αυτό το άρθρο του Σωτήρη Νίκα στη Καθημερινή 10.10.2012 έκανα μερικές σκέψεις που παραθέτω στο τέλος:

ΔΝΤ: Παραδέχεται ότι έπεσε «έξω» στις προβλέψεις του για την Ελλάδα
Ο κακός υπολογισμός των επιπτώσεων από τα δημοσιονομικά μέτρα ο λόγος των λανθασμένων προβλέψεων.

Δραματικά «έξω» παραδέχεται ότι έπεσε το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) στις προβλέψεις του για την οικονομική δραστηριότητα της Ελλάδας - και όχι μόνο - κατά την διετία 2010-2011. Στην περίπτωση της Ελλάδας το Ταμείο «αστόχησε» στους υπολογισμούς του κατά 8,9 ποσοστιαίες μονάδες συνολικά για τα δύο χρόνια.

Δηλαδή, ενώ αρχικά εκτιμούσε ότι η ύφεση στην Ελλάδα θα ήταν 2% το 2010, τελικά κατέληξε να είναι 4,9% (απόκλιση 2,9 ποσοστιαίων μονάδων). Για το 2011, η αρχική εκτίμηση του Ταμείου ήταν ότι η οικονομική δραστηριότητα θα συρρικνωθεί μόλις κατά 1,1%. Η πραγματικότητα, όμως, είναι πολύ χειρότερη. Τα τελευταία διαθέσιμα στοιχεία δείχνουν ότι το ΑΕΠ συρρικνώθηκε κατά 7,1% πέρυσι (απόκλιση 6 ποσοστιαίων μονάδων).

Η φούσκα της «Αττικής Ριβιέρας» *

Ένα άρθρο του Γαβριήλ Σακελλαρίδη στην Αυγή 11.7.2012:


Στις προγραμματικές δηλώσεις του ο πρωθυπουργός υπογράμμισε τη σημασία της αξιοποίησης της ακίνητης περιουσίας από το Φάληρο ως το Σούνιο μέσω ενός «οχήματος ειδικού σκοπού», ενώ και ο Υπουργός Οικονομικών τόνισε την ανάγκη αξιοποίησης της ακτής του Σαρωνικού που θα προσέδιδε «μεγαλύτερες υπεραξίες και στο ίδιο το Ελληνικό».

Στη δημόσια αντιπαράθεση σε σχέση με την αξιοποίηση του χώρου του παλιού Αεροδρομίου του Ελληνικού η Αριστερά έχει επικεντρώσει κυρίως στην ανάδειξη της σημασίας της δημιουργίας ενός πνεύμονα πρασίνου για την Αττική και μάλιστα το έχει κάνει με πολύ συγκροτημένο και τεκμηριωμένο λόγο, καθιστώντας εξαιρετικά δύσκολη την αντιπαράθεση μαζί της σε αυτό το πεδίο. Για αυτό ακριβώς τον λόγο, οι θιασώτες της τσιμεντοποίησης του Ελληνικού στρέφουν τα επιχειρήματα τους αλλού: στο οικονομικό πεδίο. Ισχυρίζονται ότι σε μία τόσο κρίσιμη περίοδο για την χώρα είναι πολυτέλεια ένα τέτοιο φιλέτο να παραμένει οικονομικά ανεκμετάλλευτο, τη στιγμή που μπορεί να δώσει μία μεγάλη ανάσα στην χειμαζόμενη ελληνική οικονομία.

Tι είναι κυρία το ΤΑΙΠΕΔ; *

Από το blog Cynical 9.10.2012:

"Το μεγάλο φαγοπότι":
Η έξοχη ταινία του 1973 με την αλληγορία της αυτοκαταστροφικής ηδονής του ασύδοτου καταναλωτισμού

Tι είναι, κυρία, το ΤΑΙΠΕΔ;

̶  Μια πολύ καλή ιδέα που είχε η κυβέρνηση, Κωστάκη, για να σώσει την πατρίδα μας από τους κακούς κερδοσκόπους που μας κατάντησαν σ’ αυτό το χάλι. Το ΤΑΙΠΕΔ είναι, ας πούμε το καλό κουτάκι, αυτό με τη βελούδινη επένδυση, που το έχουμε στο σπίτι για να φυλάμε τα κοσμήματά μας, όχι για να τα φοράμε και να κάνουμε επίδειξη, (δεν πειράζει, που καμιά φορά το κάνουμε κι αυτό), αλλά για να μπορέσουμε να τα πουλήσουμε, όταν στο μέλλον τύχει και μάς χτυπήσει την πόρτα η κακιά στιγμή. Το ΤΑΙΠΕΔ μαζεύει, λοιπόν, τα κοσμήματα της πατρίδας μας, αυτά που φορούσαν οι γιαγιάδες, οι προγιαγιάδες και οι προ-προγιαγιάδες σου, τα καθαρίζει, τα στιλβώνει, τα γυαλίζει και μετά τα δίνει στους καλούς εκτιμητές που έχει στη δούλεψή του, Έλληνες και ξένους, τα καλύτερα δηλαδή, γατόνια της αγοράς, για να βρουν τον πιο κουβαρντά αγοραστή. Έτσι, με τα λεφτά αυτά, Κωστάκη, θα μπορέσει να πάρει ο μπαμπάς το μισθό του, η γιαγιά τη σύνταξή της, κι εσύ τη μερέντα σου! 

Η λογική της λιτότητας *

Άρθρο του Γαβριήλ Σακελλαρίδη στο RedNotebook 9.10.2012:

Κι όμως υπάρχει λογική πίσω από τη λιτότητα

Δυόμισι χρόνια έχουν περάσει από τότε που η πολιτική της πιο σκληρής λιτότητας έγινε το συνώνυμο της άσκησης οικονομικής πολιτικής στην Ελλάδα και πλέον είναι εύκολο να βγουν τεκμηριωμένα συμπεράσματα για το κατά πόσο η πολιτική αυτή πέτυχε ή απέτυχε. Η απάντηση λοιπόν είναι εύκολη. Απέτυχε με βάση τους ρητούς στόχους της τρόϊκα και της ελληνικής κυβέρνησης για δημοσιονομική προσαρμογή, μείωση του δημόσιου χρέους, ανάκτηση της φερεγγυότητας του ελληνικού Δημοσίου και επιστροφή στις αγορές ομολόγων.
...
[ πλήρες άρθρο ]

Η Ελλάδα να σταθεί όρθια *

Δύο σχόλια αναγνωστών της Καθημερινής 7.10.2012:


Είναι σαφές πλέον ότι η Καθημερινή παίζει το ρόλο της στη συντήρηση ακραίων, τρομοκρατικών, χαοτικών σεναρίων. Εδώ και μήνες, μιλάτε για αιματοκύλισμα, για εμφυλίους πολέμους, κλπ. με μοναδικό σκοπό να παρουσιάζετε σαν καταραμένη κάθε επιλογή πέρα από την τωρινή κυβέρνηση. Πριν τις εκλογές, μιλούσατε για επιστροφή στη δραχμή αν δεν βγει η ΝΔ, παρά ταύτα ο κίνδυνος παραμένει ως φαίνεται ακέραιος, και σίγουρα όχι με ευθύνη της αντιπολίτευσης. Μιλούσατε για φερέγγυες δυνάμεις που θα μπορούσαν να διαπραγματευτούν, και βλέπουμε ότι και χωρίς διαπραγμάτευση το αποτέλεσμα θα ήταν το ίδιο ακριβώς ίσως κια καλύτερο. Δηλαδή, χάρη στη σκληρή διαπραγμάτευση γίνεται αυτή η σφαγή που βλέπουμε σήμερα;
Σαν εφημερίδα, με κάποια ιστορία, θα πρέπει να συνειδητοποιήσετε ότι πρέπει να κινήστε πέρα από σκοπιμότητες, να καταλάβετε και να περάσετε το μήνυμα ότι δεν μπορούν να υπάρχουν διαχωρισμοί (οι καλοί δεξιοί και οι κακοί αριστεροί), ότι το πολιτικό κυβερνών σύστημα είναι βαθιά διεφθαρμένο και χρειάζεται δομική, εκ θεμελίων ανακατασκευή και ότι ξεκάθαρα, οι εφαρμοζόμενες πολιτικές διαλύουν την κοινωνία. Δεν μπορεί να είστε υπέρ της προστασίας των εφοπλιστών όταν ο κόσμος αργοπεθαίνει. Στηλιτεύετε τη διαμαρτυρία των εργαζομένων στα ναυπηγεία, όμως αυτοί αγαπητοί της "Κ" έχουν ξεπουλήσει και το τελευταίο χρυσαφικό τους για να ζήσουν.
Τέλος, ο κόσμος είναι οργισμένος, όταν βλέπει ακόμη και σήμερα τέτοιο τοπικισμό και ευνοιοκρατία, που απλώς διαιωνίζεται το πρόβλημα. Εσείς δεν το έχετε δει; Τι είναι ο σημερινός προϊστάμενος του ΣΔΟΕ; Ο σημερινός Υπουργός Υγείας και οι σύμβουλοί του; Τι είναι ο αντιπρόεδρος της Βουλής αλλά και ο προηγούμενος που διορίζουν το σόι τους;
Πριν λοιπόν μιλήστε για αιματοχυσίες και εμφυλίους και άλλα φαιδρά, αναρωτηθείτε πρώτα αν το σύστημα που υποστηρίζετε είναι έντιμο, άξιο και ικανό και δείτε γιατί κάποια στιγμή, πράγματι θα ξεσηκωθεί ο κόσμος. Και αυτό δεν είναι για τη χαμένη ευημερία που υποστηρίζετε ότι ευαγγελίζεται η αντιπολίτευση.
Σχολίασε ο/η DIMITRIOS E | 07:15:30, Οκτώβριος 8th, 2012

Αρθρογράφε εφόσον με θράσσος προπαγανδίζεις υπέρ της πολιτικής αλητείας που οδήγησε την Πολιτεία στο σημερινό χάος - με την ανοχή ΟΛΩΝ ΕΜΑΣ ΤΩΝ ΗΛΙΘΙΩΝ - υπέδειξε μας το υγιές κομμάτι της πολιτικής ηγεσίας. ΧΩΡΙΣ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΕΙΣ. Με ονόματα και πράξεις και ημερομηνίες. ΜΗΝ ΤΟΛΜΗΣΕΙΣ να προπαγανδίσεις υπέρ επωνύμων ανθρωπαρίων έτσι αόριστα διότι η υπομονή μας ΕΛΗΞΕ. Αν μεθαύριο ο κόσμος αντιδράσει δε θα είναι επειδή υποκριτές και ψευδό-αριστεροί θα συμπαρασύρουν τους πολίτες αλλά επειδή είναι ΧΥΔΑΙΟ να βλέπεις με τα μάτια σου μειοδότες πολιτικά πτώματα να παριστάνουν τους σωτήρες. Αντί λοιπόν να ξοδεύεις το ηλεκτρονικό μελάνι σου για να δημοσιεύεις στοχευμένα σχόλια θα ήταν καλύτερο να ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΑΜΕΣΕΣ ΔΙΩΞΕΙΣ για αυτά τα πολιτικά καθάρματα που μας οδήγησαν στο σήμερα. Ποιά είναι η συμφωνία που θα επιτευχθεί αρθρογράφε υποχείριο με το 1.4 εκατομμύρια μακροχρόνια ανέργους? Ποιά είναι η επιτυχία άθλιοι δημοσιογράφοι? Μήπως οι λίστες αυτών που με πολιτικές υπογραφές και κομματόσκυλα στον περίγυρο τους καταρράκωσαν τη δυναμική της οικονομίας με σκοπό να έρθει η μέρα που θα ταξιδεύουν οι εντολοδόχοι των εδώ πολιτικών για να μας συμβουλεύσουν για το πως θα εργαζόμαστε δωρεάν για τους Βορειο-Ευρωπαίους? Και επί της ουσίας εφόσον συμβουλεύεις εμάς για το τι δε πρέπει να συμβεί όταν έρθει ο λύκος της Βαυαρίας γιατί δε μας λες ποιός πληρώνει τα ρεμάλια που διαλύουν σκόπιμα τις διαδηλώσεις των πολιτών? Συνεχίστε έτσι αλλά μη διαμαρτυρεστε για όσα περισσότερα συμβούν. Είναι αθλιότητα από μέρους σας που δεν υπηρετείτε το Δίκαιο της Πολιτείας αλλά βρίσκεστε στην υπηρεσία αυτών που μέχρι χθες διέλυαν την Δημοκρατία και σήμερα παριστάνουν τους τιμημένους του Πολιτεύματος. ΔΕΙΞΤΕ ΜΑΣ ΛΟΙΠΟΝ ΤΟ ΥΓΙΕΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ! ΔΕΙΞΤΕ ΤΟ ΜΑΣ ΑΘΛΙΟΙ
Σχολίασε ο/η Νίκος Χαράλαμπος Νικολούτσος | 19:07:59, Οκτώβριος 7th, 2012

"Γη και ύδωρ" στους επενδυτές *

Τα πλαίσια του ξεπουλήματος, όπως παρουσιάζονται στο RE+D Magazine 8.10.2012:


Μπόνους στους επενδυτές που θα προχωρήσουν στην αξιοποίηση δημόσιων ακινήτων, δίνουν οι τροπολογίες που κατατέθηκαν το απόγευμα της Παρασκευής στη Βουλή.

Ουσιαστικά, αίρονται βασικά εμπόδια που μέχρι σήμερα υπήρχαν κυρίως σε επίπεδο χωροθέτησης. Mεγάλες ανατροπές έρχονται σε ότι αφορά τηn οριοθέτηση αιγιαλού στην προσπάθεια της νεοσύστατης εταιρείας Παραλιακό Μέτωπο ΑΕ , όπως κατ' αποκλειστικότητα έγραψε το www.ered.gr, να χωροθετήσει άμεσα τέσσερις νέες μαρίνες μέχρι το Σούνιο καθώς και ένα υδατοδρόμιο.

Την ίδια ώρα, οι εκπροσωποι της κρουαζιέρας πιέζουν και για τη δημιουργία λιμενοβραχίονα προσέγγισης κρουαζιεροπλοίων εκτός των λιμενικών υποδομών του Πειραιά. Συγκεκριμένα με τις τροπολογίες που έρχονται να υποστηρίξουν τον Αναπτυξιακό και να επαναπροσδιορίσουν το ρόλο του ΤΑΙΠΕΔ, θεσμοθετούνται τα παρακάτω: