27.1.11
16.1.11
Προς πώληση η χώρα
[αναδημοσίευση από τον Δρόμο της Αριστεράς, 8.1.11]
...Ο εκφρασμένος στόχος όλων των παραπάνω μέτρων είναι «ο έλεγχος και η μείωση του δημόσιου χρέους». Είναι αλήθεια ότι το παραμύθι των ζημιογόνων κρατικών και δημόσιων επιχειρήσεων δεν είναι φετινό, αλλά κρατάει δεκαετίες. Οι αποκρατικοποιήσεις τη δεκαετία 1998-2008 απέφεραν 20 δισ. στο ελληνικό Δημόσιο. Βέβαια, στο διάστημα αυτό, όπως και τώρα, δεν πωλούνται μόνο «ζημιογόνες», αλλά και κερδοφόρες επιχειρήσεις. Αλλά ακόμη και για τις λεγόμενες «ζημιογόνες», τίθεται ένα ερώτημα: ποιος έχει τελικά την ευθύνη; Ή καλύτερα: ποιος άλλος αν όχι η εκάστοτε κυβέρνηση που ασκεί την κεντρική διοίκηση σε όλο το Δημόσιο;
Ας πάμε όμως και πιο πέρα. Εδώ πλέον δεν μιλάμε απλώς για «ζημιογόνες» ή μη επιχειρήσεις, αλλά και για την ίδια τη γη. Τί σημαίνει, λοιπόν, να πουλάς την ίδια σου τη γη, που προφανώς δεν μπορεί να είναι ζημιογόνα από μόνη της; Ή καλύτερα, τί άλλο μπορεί να σημαίνει, εκτός από το ότι, ως κυβέρνηση επιδιώκεις, ειδικά μέσα στην κρίση, να γίνεις ο μεσολαβητής και ο εγγυητής των κερδών των ιδιωτικών επιχειρήσεων-κεφαλαίων;
Στην τελική όμως, τα τελευταία 20 χρόνια ενώ έχει ξεπουληθεί σχεδόν ό,τι μπορούσε να ξεπουληθεί, το δημόσιο χρέος συνεχίζει να αυξάνει ραγδαία. Άρα μήπως δεν γίνονται όλα αυτά για να «ελεγχθεί και να μειωθεί το δημόσιο χρέος»;
[συνέχεια εδώ]
...Ο εκφρασμένος στόχος όλων των παραπάνω μέτρων είναι «ο έλεγχος και η μείωση του δημόσιου χρέους». Είναι αλήθεια ότι το παραμύθι των ζημιογόνων κρατικών και δημόσιων επιχειρήσεων δεν είναι φετινό, αλλά κρατάει δεκαετίες. Οι αποκρατικοποιήσεις τη δεκαετία 1998-2008 απέφεραν 20 δισ. στο ελληνικό Δημόσιο. Βέβαια, στο διάστημα αυτό, όπως και τώρα, δεν πωλούνται μόνο «ζημιογόνες», αλλά και κερδοφόρες επιχειρήσεις. Αλλά ακόμη και για τις λεγόμενες «ζημιογόνες», τίθεται ένα ερώτημα: ποιος έχει τελικά την ευθύνη; Ή καλύτερα: ποιος άλλος αν όχι η εκάστοτε κυβέρνηση που ασκεί την κεντρική διοίκηση σε όλο το Δημόσιο;
Ας πάμε όμως και πιο πέρα. Εδώ πλέον δεν μιλάμε απλώς για «ζημιογόνες» ή μη επιχειρήσεις, αλλά και για την ίδια τη γη. Τί σημαίνει, λοιπόν, να πουλάς την ίδια σου τη γη, που προφανώς δεν μπορεί να είναι ζημιογόνα από μόνη της; Ή καλύτερα, τί άλλο μπορεί να σημαίνει, εκτός από το ότι, ως κυβέρνηση επιδιώκεις, ειδικά μέσα στην κρίση, να γίνεις ο μεσολαβητής και ο εγγυητής των κερδών των ιδιωτικών επιχειρήσεων-κεφαλαίων;
Στην τελική όμως, τα τελευταία 20 χρόνια ενώ έχει ξεπουληθεί σχεδόν ό,τι μπορούσε να ξεπουληθεί, το δημόσιο χρέος συνεχίζει να αυξάνει ραγδαία. Άρα μήπως δεν γίνονται όλα αυτά για να «ελεγχθεί και να μειωθεί το δημόσιο χρέος»;
[συνέχεια εδώ]
Τα τείχη και οι τύχες της κοινωνίας
[αναδημοσίευση από τον Δρόμο της Αριστεράς, 8.1.11]
Όταν έπεφτε το τείχος του Βερολίνου το 1989, οι Ευρωπαϊκές ελίτ πανηγύριζαν το θρίαμβο της Δύσης επί του τότε υπαρκτού κομμουνισμού και ευαγγελίζονταν το τέλος της ιστορίας. Σήμερα τείχη υψώνονται παντού: στην Παλαιστίνη, στα σύνορα του Μεξικού, στη Σαχάρα, τώρα στον Έβρο, το πρώτο της Ευρώπης από το 1989. Άλλα τείχη επίσης κτίζονται στις μεγαλουπόλεις μας όπου φτιάχνονται γκέτο πλουσίων για να προστατεύουν τους έχοντες από τους φτωχούς, τους μετανάστες, τους αστέγους.
[συνέχεια εδώ]
Όταν έπεφτε το τείχος του Βερολίνου το 1989, οι Ευρωπαϊκές ελίτ πανηγύριζαν το θρίαμβο της Δύσης επί του τότε υπαρκτού κομμουνισμού και ευαγγελίζονταν το τέλος της ιστορίας. Σήμερα τείχη υψώνονται παντού: στην Παλαιστίνη, στα σύνορα του Μεξικού, στη Σαχάρα, τώρα στον Έβρο, το πρώτο της Ευρώπης από το 1989. Άλλα τείχη επίσης κτίζονται στις μεγαλουπόλεις μας όπου φτιάχνονται γκέτο πλουσίων για να προστατεύουν τους έχοντες από τους φτωχούς, τους μετανάστες, τους αστέγους.
[συνέχεια εδώ]
Ερωτήσεις που (δεν) ζητούν απάντηση
Έχετε δανείσει 100 ευρώ σε έναν με μισθό 100 ευρώ, και 500 ευρώ σε κάποιον με μισθό 1000 ευρώ.
Ο πρώτος σας χρωστάει το 100% του μισθού του, ενώ ο δεύτερος σας χρωστάει το 50% του μισθού του.
Βάσει ποιας λογικής θα κυνηγούσατε τον πρώτο που αδυνατεί να πληρώσει το χρέος του και θα αφήνατε τον δεύτερο που ΜΠΟΡΕΙ να πληρώσει;
Γιατί προσπαθείτε να πάρετε τα 100 και όχι τα 500;
Αυτό ακριβώς είναι που συμβαίνει με το ΔΝΤ.
Είδα στο διαδίκτυο τον κατάλογο με τα χρέη όλων των χωρών της Γης.
Ενδεικτικά:
-Η Γερμανία με 5 τρις έλλειμμα έχει χρέος στο 155% του ΑΕΠ της.
-Η Γαλλία πάλι με 5 τρις έχει χρέος στο 188% του ΑΕΠ της.
-ΟΙ ΗΠΑ με 13 τρις έλλειμμα έχει χρέος στο 94% του ΑΕΠ της.
Οπότε είναι προφανές ότι δεν έχει τόση σημασία το μέγεθος του χρέους όσο το ποσοστό του επί του ακαθαρίστου εθνικού προϊόντος.
Μετά από μερικές ματιές στον πίνακα προκύπτουν κάποιες απορίες:
• Ερώτηση 1. Πως γίνεται και ενώ το Λουξεμβούργο, η Αγγλία, η Ελβετία, το Βέλγιο, η Γαλλία, η Δανία και η Αυστρία έχουν ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ποσοστό χρέους από εμάς, αυτοί να ΜΗΝ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ σώσιμο, αλλά αντίθετα έρχονται να σώσουν εμάς;
• Ερώτηση 2. Πως γίνεται το Αφγανιστάν με περίπου μισόν αιώνα συνεχείς πολέμους να έχει μόνο 23% του ΑΕΠ του χρέος, την στιγμή που ξέρουμε ότι ένας πόλεμος μερικών ημερών μπορεί να "ξετινάξει" μία χώρα;
• Ερώτηση 3. Πως γίνεται να χρωστάνε 29% το Κουβέιτ, 54% το Μπαχρέιν και τα Αραβικά εμιράτα 56% την στιγμή που είναι παγκόσμιοι προμηθευτές πετρελαίου;
• Ερώτηση 4. Πως γίνεται στην Ελβετία με 271% χρέος, μία απλή καθαρίστρια σε νοσοκομείο (περίπου το 2000) να πληρώνεται με 2000 ευρώ μισθό όσα έπαιρνε την ίδια στιγμή (στα βρώμικα καρβουνο-εργοστάσια της ΔΕΗ) ένας «υψηλόμισθος» τεχνικός, ανώτερης στάθμης εκπαίδευσης, ενταγμένος στα υπερ-βαρέα/ανθυγιεινά με 25 χρόνια προϋπηρεσία;
• Ερώτηση 5. Πως γίνεται η Νορβηγία με 143% χρέος να μην έχει πρόβλημα και να μην χρειάζεται σώσιμο ή περικοπές;
Ένα πραγματικό παράδειγμα από εκεί: Γνωστός μου μετακόμισε στην Νορβηγία πριν δύο χρόνια. Προσέξτε τώρα τι «έπαθε» εκεί:
α) Έπιασε δουλειά σε κουζίνα εστιατορίου σαν ανειδίκευτος και έπαιρνε 2.500 ευρώ τον μήνα μισθό!
β) Μετά τρεις μήνες στην δουλειά δήλωσε ότι ήταν «ψυχικά κουρασμένος» και του έδωσαν αμέσως άδεια 15 ημερών!
γ) Με τις επιστροφές φόρων (κάτι σαν το δικό μας δώρο) πήγε μαζί με την γυναίκα του στο Θιβέτ διακοπές.
δ) Τώρα είναι άνεργος (με την δικαιολογία ότι ΔΕΝ ΤΟΥ ΑΡΕΣΕ εκεί που δούλευε!) και για δύο χρόνια παίρνει 1700 ευρώ τον μήνα!
• Ερώτηση 6. Γιατί οι παγκόσμιοι δανειστές δεν ανησυχούν μήπως χάσουν τα 13, 5 τρις που χρωστάνε οι ΗΠΑ, τα 2 τρις που χρωστάει το Λουξεμβούργο, τα 9 τρις που χρωστάει η Αγγλία (κλπ, κλπ) αλλά ανησυχούν για τα 500 δις που χρωστάμε εμείς;
• Ερώτηση 7. Πως γίνεται και ολόκληρος ο πληθυσμός της Γης χρωστάει το 98% των χρημάτων του;
• Ερώτηση 8. Σε ποιούς χρωστάμε τόσο πολύ χρήμα; Ποιοι έχουν τόσα πολλά ώστε να μπορούν να δανείσουν τέτοια τεράστια ποσά;
• Ερώτηση 9. Πού τα βρήκαν τόσα χρήματα;
• Ερώτηση 10. Γιατί τα χρήματά τους δεν συμμετέχουν στο ΑΕΠ της χώρας τους;
Τελικά μήπως τα στοιχεία αυτά δείχνουν ότι η παγκόσμια οικονομία δεν είναι παρά μία τεράστια φούσκα, ενώ το χρήμα είναι ψεύτικο, τυπωμένο στα άδυτα των τραπεζών μόνο και μόνο για να επιτευχθεί ένας παγκόσμιος έλεγχος;
Ολόκληρος ο κατάλογος με τα χρέη παγκοσμίως βρίσκεται εδώ.
Ο πρώτος σας χρωστάει το 100% του μισθού του, ενώ ο δεύτερος σας χρωστάει το 50% του μισθού του.
Βάσει ποιας λογικής θα κυνηγούσατε τον πρώτο που αδυνατεί να πληρώσει το χρέος του και θα αφήνατε τον δεύτερο που ΜΠΟΡΕΙ να πληρώσει;
Γιατί προσπαθείτε να πάρετε τα 100 και όχι τα 500;
Αυτό ακριβώς είναι που συμβαίνει με το ΔΝΤ.
Είδα στο διαδίκτυο τον κατάλογο με τα χρέη όλων των χωρών της Γης.
Ενδεικτικά:
-Η Γερμανία με 5 τρις έλλειμμα έχει χρέος στο 155% του ΑΕΠ της.
-Η Γαλλία πάλι με 5 τρις έχει χρέος στο 188% του ΑΕΠ της.
-ΟΙ ΗΠΑ με 13 τρις έλλειμμα έχει χρέος στο 94% του ΑΕΠ της.
Οπότε είναι προφανές ότι δεν έχει τόση σημασία το μέγεθος του χρέους όσο το ποσοστό του επί του ακαθαρίστου εθνικού προϊόντος.
Μετά από μερικές ματιές στον πίνακα προκύπτουν κάποιες απορίες:
• Ερώτηση 1. Πως γίνεται και ενώ το Λουξεμβούργο, η Αγγλία, η Ελβετία, το Βέλγιο, η Γαλλία, η Δανία και η Αυστρία έχουν ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ποσοστό χρέους από εμάς, αυτοί να ΜΗΝ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ σώσιμο, αλλά αντίθετα έρχονται να σώσουν εμάς;
• Ερώτηση 2. Πως γίνεται το Αφγανιστάν με περίπου μισόν αιώνα συνεχείς πολέμους να έχει μόνο 23% του ΑΕΠ του χρέος, την στιγμή που ξέρουμε ότι ένας πόλεμος μερικών ημερών μπορεί να "ξετινάξει" μία χώρα;
• Ερώτηση 3. Πως γίνεται να χρωστάνε 29% το Κουβέιτ, 54% το Μπαχρέιν και τα Αραβικά εμιράτα 56% την στιγμή που είναι παγκόσμιοι προμηθευτές πετρελαίου;
• Ερώτηση 4. Πως γίνεται στην Ελβετία με 271% χρέος, μία απλή καθαρίστρια σε νοσοκομείο (περίπου το 2000) να πληρώνεται με 2000 ευρώ μισθό όσα έπαιρνε την ίδια στιγμή (στα βρώμικα καρβουνο-εργοστάσια της ΔΕΗ) ένας «υψηλόμισθος» τεχνικός, ανώτερης στάθμης εκπαίδευσης, ενταγμένος στα υπερ-βαρέα/ανθυγιεινά με 25 χρόνια προϋπηρεσία;
• Ερώτηση 5. Πως γίνεται η Νορβηγία με 143% χρέος να μην έχει πρόβλημα και να μην χρειάζεται σώσιμο ή περικοπές;
Ένα πραγματικό παράδειγμα από εκεί: Γνωστός μου μετακόμισε στην Νορβηγία πριν δύο χρόνια. Προσέξτε τώρα τι «έπαθε» εκεί:
α) Έπιασε δουλειά σε κουζίνα εστιατορίου σαν ανειδίκευτος και έπαιρνε 2.500 ευρώ τον μήνα μισθό!
β) Μετά τρεις μήνες στην δουλειά δήλωσε ότι ήταν «ψυχικά κουρασμένος» και του έδωσαν αμέσως άδεια 15 ημερών!
γ) Με τις επιστροφές φόρων (κάτι σαν το δικό μας δώρο) πήγε μαζί με την γυναίκα του στο Θιβέτ διακοπές.
δ) Τώρα είναι άνεργος (με την δικαιολογία ότι ΔΕΝ ΤΟΥ ΑΡΕΣΕ εκεί που δούλευε!) και για δύο χρόνια παίρνει 1700 ευρώ τον μήνα!
• Ερώτηση 6. Γιατί οι παγκόσμιοι δανειστές δεν ανησυχούν μήπως χάσουν τα 13, 5 τρις που χρωστάνε οι ΗΠΑ, τα 2 τρις που χρωστάει το Λουξεμβούργο, τα 9 τρις που χρωστάει η Αγγλία (κλπ, κλπ) αλλά ανησυχούν για τα 500 δις που χρωστάμε εμείς;
• Ερώτηση 7. Πως γίνεται και ολόκληρος ο πληθυσμός της Γης χρωστάει το 98% των χρημάτων του;
• Ερώτηση 8. Σε ποιούς χρωστάμε τόσο πολύ χρήμα; Ποιοι έχουν τόσα πολλά ώστε να μπορούν να δανείσουν τέτοια τεράστια ποσά;
• Ερώτηση 9. Πού τα βρήκαν τόσα χρήματα;
• Ερώτηση 10. Γιατί τα χρήματά τους δεν συμμετέχουν στο ΑΕΠ της χώρας τους;
Τελικά μήπως τα στοιχεία αυτά δείχνουν ότι η παγκόσμια οικονομία δεν είναι παρά μία τεράστια φούσκα, ενώ το χρήμα είναι ψεύτικο, τυπωμένο στα άδυτα των τραπεζών μόνο και μόνο για να επιτευχθεί ένας παγκόσμιος έλεγχος;
Ολόκληρος ο κατάλογος με τα χρέη παγκοσμίως βρίσκεται εδώ.
11.1.11
Μια διάλεξη για το αυτονόητο
Μια σύντομη διάλεξη του καθηγητή Richard Wolff που παρουσιάζει μια κρυστάλλινη αλλά παραμερισμένη άποψη για τις εθνικές οικονομίες.
[στα Αγγλικά με Ελληνικούς υπότιτλους]
.
[στα Αγγλικά με Ελληνικούς υπότιτλους]
.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)